အျမစ္မရွိသူ မ၀င္ရ
ေ၀ေနေသာ ႏွင္းတစ္ပြင့္
လြင့္ေမ်ာလာျပီး ရင္ကိုတုိက္ရိုက္ထိမွန္ခဲ့လို႔
ျပန္ၾကည့္လိုက္တာ
မ်က္ရည္က ေတာက္ခနဲ က်လာခဲ့တယ္….
အနားက ခဏေပ်ာက္ဆံုးသြားလို႔
ႏွလံုးသားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တာ
ငါတို႔အတူ ေရးထုိးခဲ့တဲ့
နာက်င္မႈေတြျပည့္၀ ဆုေတာင္းေက်ာက္စာ
တစ္ခ်ပ္က ေလွာင္ရယ္သံကို
ေက်နပ္စြာ ခံယူလိုက္ရတယ္……
ေ၀းသြားရမယ္ဆိုရင္ေတာင္
အသက္မဲ့တဲ့ ပံုရိပ္ေတြအတြက္
ေဟာင္းေနတဲ့ ငါ့ရင္ခြင္မွာ
ေရးဆြဲခြင့္ ေပးခဲ့လွည့္ပါခ်စ္သူ
တကယ္ေတာ့ ငါဟာ
ေမွာ္ဆရာ လက္ထဲကငွက္ကိုမွ
လိုခ်င္ခဲ့တာကိုးးးးးးးးးးးးးးး
ပ်ံသန္းသြားမယ္မွန္း သိလ်က္နဲ႔
တရုိက္မက္မက္ ရူးမိုက္ခဲ့လို႔
ႏွလံုးသားက တပြက္ပြက္က်ခဲ့တဲ့
ေသြးစက္ေတြကို ေဆးေၾကာဖို႔
နင္လည္းနဲနဲေတာ့ ပင္ပန္းမွာေပါ့ခ်စ္သူ
ျပန္သန္းသြားမယ္ဆိုရင္လည္း
ဒီရင္ကို စုံကန္လိုက္မွရမွာ
ဒါမွ………………….
ဦးဦးေမွာ္ဆရာ မွ
No comments:
Post a Comment