Simple English; be able to, dare to, want to, want (O) to, need to, be about to, have to, going to, let (O) and make (object)

                                  BE ABLE TO
Be able to ကုိ သုံးရမည္ ့ပုံစံမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါသည္။
ဥပမာ။   ။ ၁..I am able to be a pilot = က်ေနာ္ ေလယဥ္ေမာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏုိင္သည္။ (မေသခ်ာ)
             ၂..He is able to  be a teacher= သူသည္ ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏုိင္သည္။ (မေသခ်ာ)
             ၃..She is able to go to Malaysia= သူမ သည္ မေလးရွားသုိ ့သြားႏုိင္သည္။
   စသည္ျဖင့္  Be မ်ားကုိ  နာမဝိေသသနမ်ား ႏွင္ ့တြဲေရးလုိ ့ရပါတယ္။

Have (မွာရွိၾကိယာ) ႏွင္ ့ တြဲျပီး ေရးလုိ့ လည္း ရပါေသးတယ္။
ဥပမာ။    ။ ၁..I am able to have a girlfriend = က်ေနာ္ ့မွာ ရည္းစားရွိႏုိင္သည္။
              ၂..She will be able to have a new car= သူမ မွာ ကားအသစ္တစ္စီးရွိႏုိင္လိမ္ ့မည္။
              ၃.. I will/shall not be able to have a new girlfriend because she love me so much.
                 သူမ က်ေနာ္ ့ အရမ္းခ်စ္ လုိ ့ က်ေနာ္ ့မွာ ေနာက္ထပ္ရည္းစားအသစ္တစ္ေယာက္ရွိလိမ္ ့မည္မဟုတ္ပါ။ စသည္ျဖင္ ့ေရးလုိ ့ပါတယ္။

Verb to do မ်ားႏွင့္တြဲေရးလုိ ့လည္းရပါေသးတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ။  ။
               ၁.. I am able to go to theater with you  = ငါ မင္း နဲ ့အတူ ရုပ္ရွင္ရုံကုိ သြားႏုိင္တယ္။
               ၂.. I shall/will be able to go her birthday party = က်ေနာ္ သူမရဲ ့ေမြးေန ့ပြဲကုိ သြားႏုိင္္လိမ္ ့မည္။ စသည္ျဖင္ ့ေရးသႏုိင္ေၾကာင္ ့ေတြ့ရသည္။

                                       BE ABOUT TO
 Be about to ကုိ( ျဖစ္ေတာ ့မလုိ ့ ) (ေတာ ့မလုိ့ ) စသည္ျဖင္ ့ဘာသာျပန္လုိ ့ရပါတယ္။
ဥပမာ။    ။
         ၁...I am about to be a software hacker. က်ေနာ္ ဟက္ကာတစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ ့မလုိ ့။
         ၂...She is about to be my girlfriend. သူမ က်ေနာ္ ့ရည္းစားျဖစ္ေတာ ့မလုိ ့။
         ၃...I was about to leave if you did not come. မင္းမလာခဲ ့ဘူးဆုိရင္ ငါျပန္ေတာ ့မလုိ ့။
စသည္ျဖင့္ ေရးသားႏုိင္ေၾကာင္း..
                                      BE GOING TO
BE GOING TO ကုိ(လိမ့္မည္) လုိ ့သုံးလုိ ့ရပါတယ္။ ေသခ်ာတဲ ့အရာကုိသုံးႏုိင္ပါတယ္။
ဥပမာ။   ။
        ၁... She is going to be a doctor= သူမသည္ ဆရာဝန္မ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေတာ ့မည္။
        ၂... He is going to see New York City = သူ သည္ ႏူးေယာက္ျမဳိ ့ကုိ ျမင္ရေတာ ့မည္။
စသည္ျဖင္ ့ေရးသားႏုိင္ပါသည္။
                                        HAVE TO
ဥပမာ။  ။
        ၁... I have to be a manager = က်ေနာ္ မန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရသည္။
        ၂... He had to have a dog = သူ့ မွာ ေခြးတစ္ေကာင္ရွိခဲ ့ရသည္။
        ၃... I will/shall have to do my home work tonight. ငါ ဒီည အိမ္စာ ကုိလုပ္ရလိမ္ ့မယ္။
                                       WANT TO (ခ်င္သည္)
ဥပမာ။   ။
         ၁... I want to be a good student = က်ေနာ္ ေက်ာင္းသားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္သည္။
         ၂... He wants to be a pilot = သူသည္ ေလယဥ္ေမာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္သည္။
         ၃...She wants to have a baby = သူမသည္ ေကလး တစ္ေယာက္ရွိခ်င္သည္။
         ၄...They will want to visit my house= သူတုိ ့က်ေနာ္ ့အိမ္သုိ ့လာလည္ခ်င္ၾကလိမ္ ့မည္။
စသည္ျဖင္ ့ေရးသားနုိင္ပါသည္။
                                         Want {Object(ကံပုဒ္)} to =ေစခ်င္သည္။

ဥပမာ။   ။
          ၁... She wants me to be a wrestler = သူမသည္ က်ေနာ္ ့ကုိ နပန္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္သည္။
          ၂... She wants me to sing a song= သူမ က်ေနာ္ ့ကုိ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆုိေစခ်င္သည္။
          ၃... I want her to learn English = က်ေနာ္သည္ သူမ အား အဂၤလိပ္စာ သင္ေစခ်င္သည္။
          ၄... We want him to go to U.S.A = က်ေနာ္တုိ့  သူ ့ကုိ အေမရိက သုိ ့သြားေစခ်င္သည္။
                                          LET " Object" = ခြင္ ့ေပးသည္။
ဥပမာ။  ။
        ၁... Mom lets me go with her = အေမက က်ေနာ္ ့ကုိ သူမ ႏွင္ ့သြားခြင္ ့ျပဳသည္။
        ၂... I let him eat my lunch = က်ေနာ္သည္ သူ ့ အား က်ေနာ္ ့၏့ေနလည္စာ စားခြင္ ့ျပဳသည္။
        ၃... He lets peter lin go to the beach = သူသည္ ပီတာလင္းအား ကမ္းေျခ သုိ ့သြားခြင္ ့ျပဳသည္။
                                          MAKE "Object" = ျပဳလုပ္ေစသည္။ ျပဳလုပ္သည္။
ဥပမာ။  ။
         ၁... I make a bird fly = ငါသည္ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္အား ပ်ံေအာင္လုပ္သည္။ (ပ်ံေစသည္)
         ၂...She made  my computer break = သူမသည္ က်ေနာ္ ့ကၽြန္ပ်ဴတာ ကုိ ပ်က္ ေအာင္လုပ္ခဲ ့သည္။
         ၃... My mother makes me happy = က်ေနာ္ ့အေမ သည္ က်ေနာ့္အား ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္သည္။ (ေပ်ာ္ေစသည္)စသည္ျဖင္ ့ေရးသားနုိင္သည္။
                                           NEED TO = လုိအပ္သည္။ လုိသည္။
ဥပမာ။    ။
         ၁... I need to learn English = က်ေနာ္သည္ အဂၤလိပ္စာ သင္ယူရန္လိုိသည္။
         ၂... She needs to cook for dinner = သူမ သည္ ညေနစာ ခ်က္ဖုိ ့လုိသည္။
         ၃... we need to go to church = က်ေနာ္တုိ ့ သည္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းသြားဖုိ ့လုိသည္။
                                         DARE TO = ဝံ ့ သည္။ (ရဲ ့သည္)
ဥပမာ။  ။
        ၁... I dare to say what i want to say = က်ေနာ္ ေျပာ ခ်င္ေသာစကားမ်ားကုိ က်ေနာ္ေျပာဝံ ့သည္။ (ေျပာရဲသည္)
        ၂... Does he dare to do without permission? = ခြင္ ့ျပဳခ်က္မရပဲ သူလုပ္ရဲသလား?
        ၃... Dare he say her? = သူ က သူမ ကုိ ေျပာရဲသလား?
စသည္ျဖင္ ့ေရးသားနုိင္ေၾကာင္း ေလ ့လာေတြ ့ရွိထားသည္။


Written by Peter L Lin
05/26/2011

သင္ဘာေတြကုိ ပုိင္ ဆုိင္ထားသလဲ ့

တစ္ခါက အလက္ဇႏၵျဒား ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာ ဒိုင္အိုဂ်ီးနစ္ ( အေတြးအေခၚပညာရွင္ၾကီး ) နဲ႔ေတြ႕ၾကသတဲ့။

ဒိုင္အိုဂ်ီးနစ္က သင္ဘယ္သူလဲလို႔ေမးတဲ့အခါ အလက္ဇႏၵျဒား ဘုရင္က က ဟာ သင္ ကၽြႏု္ပ္ကိုမသိဘူးလား
ကၽြႏု္ပ္ဟာ အလက္ဇႏၵျခား ဘုရင္ေလ လို႔ျပန္ေျဖသတဲ့။

ဒီအခါ ဒိုင္အိုဂ်ီးနစ္က သင္ဟာ အလက္ဇႏၵျဒားဘုရင္ ဆိုရင္ ဘယ္တိုင္းျပည္ေတြကိုပိုင္ဆိုင္တာလဲတဲ့။

ဒီအခါ အလက္ဇႏၵျဒားဘုရင္က ကၽြႏု္ပ္ဟာ ေျမထဲပင္လယ္ နားတစ္၀ိုက္က တိုင္းျပည္ေတြကိုပိုင္ဆိုင္တယ္ လို႔ ျပန္ေျပာတယ္။

ဒိုင္အို ၊     ဟုတ္ၿပီဒါဆို သင္ဟာ သဲကႏၱာရတစ္ခုတည္းမွာ ေရအလြန္ငတ္ေနတယ္ ကၽြႏု္ပ္လက္ထဲမွာ ေရတစ္ခြက္ကိုင္ ထားမယ္ ။

               သင္ဟာ ဒီေရခြက္ကိုလိုခ်င္ရင္ ကၽြႏု္ပ္ကို တစ္ခုခုေပးရမယ္ သင္ဘာေပးမလဲ ?
ဘုရင္ ၊     ကၽြႏု္ပ္ပိုင္တဲ့ ေရႊ ေငြ ေက်ာက္သံပတၱျမားေတြေပးမယ္
ဒိုင္အို ၊     ဒီေရမရရင္ သင္ေသမွာ ဒီလိုေက်ာက္သံပတၱျမားေတြဘာလုပ္မွာလဲ
ဘုရင္ ၊    ဒါဆိုရင္ ကၽြႏု္ပ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ တိုင္းျပည္တစ္၀က္ကို ေပးမွာေပ့ါ
ဒိုင္အို ၊    ဒီေရမရရင္သင္ေသမွာ သင္ေသရင္တိုင္းျပည္တ၀က္ကိုဘာလုပ္ရမွာလဲ
ဘုရင္ ၊    ဒါဆိုရင္ ကၽြႏု္ပ္ပိုင္တဲ့ တို္င္းျပည္တစ္ခုလံုးကို ေပးမွာပဲ
ဒိုင္အို ၊    ဟုတ္ၿပီ ေနာက္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ၾကီးတစ္ခုလံုးကိုပိုင္တဲ့ ငါဘုရင္ အလက္ဇႏၵျဒားလို႔မေျပာနဲ႔ ေရတစ္ခြက္ကို ပိုင္ဆိုင္တဲ့

              အလက္ဇႏၵျဒားဘုရင္လို႔ေျပာပါ/

ဦးဦးေမွာ္ဆရာေမးလ္ ဂရု မွ ဖက္ရႈ ကူးယူထားသည္။

မၾကာမီ ကမၻာ တစ္ဝွမ္း ရုံတင္ျပသမည္ ့ ေဒၚစု ရဲ ့ ဇက္ကား

ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို ရိုက္ကူးထားတဲ့ The Lady ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားကို လာမည္႔ေအာက္တိုဘာလမွာ ကမၻာနဲ႔ အဝွမ္းရုံတင္ ျပသမွာ ျဖစ္ပါတယ္...။ Drama / Romance / ဘဝသရုပ္ေဖာ္ေတြ ပါရွိတဲ့ အဆိုပါ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားအား ျပင္သစ္ဒါရိုက္တာ Luc Besson ကရုိက္ကူးျပီး EuropaCorp, Left Bank Pictures, France 2 Cinema ကုမၸဏီေတြက ထုတ္လုပ္ ရိုက္ကူးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္...။ 

အဆိုပါ The Lady ဇာတ္ကားရဲ႕ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားကို ထိုင္း၊ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတြမွာ သြားေရာက္ရိုက္ကူးခဲ့ျပီး ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဇာတ္ဝင္ခန္းေတြကိုေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေနအိမ္မွာ သြားေရာက္ ရိုက္ကူးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသာပေတးေန႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကမာၻေက်ာ္ မင္းသမီး Michelle Yeohမွ အဆိုပါဇာတ္ကားကို ရိုက္ကူးျခင္းျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကို ပိုမို သေဘာေပါက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ေဟာင္ေကာင္သို႔ ေရာက္ရွိစဥ္ ေျပာဆိုသြားပါတယ္..။

Relative Pronouns ( ဆက္စပ္ နာမ္စားမ်ား)

                          Relative Pronouns တုိ့ မွာ Who, Whom, Which, Whose ႏွင္ ့That တုိ ့ျဖစ္ၾကသည္။ ၄င္းတုိ ့သည္ ဝါက်စကား ႏွစ္ရပ္ တုိ ့ကုိ ဆက္စပ္ ေပး ျခင္းႏွင္ ့ နာမ္စား၏ အလုပ္တုိ ့ကုိ ျပဳလုပ္ၾက သည္။
                 အထက္ပါဆက္စပ္နာမ္စားမ်ားႏွင္ ့  ၄င္း တုိ ့ေနာက္ရွိ ဝါက် က႑ တစ္ခု လုံး ကုိ ဘာသာ ျပန္ေသာ အခါ " ေသာ" ဟူ၍ ဘာသာ ျပန္ရ၏။   ထုိ ့ေၾကာင္ ့ နာမဝိေသသန သေဘာ ရွိေသာေၾကာင္ ့ နာမဝိေသ သန ဝါက် က႑ ဟူ၍ လည္း ေခၚႏုိင္သည္။
          ဆက္စပ္ နာမ္စား ကုိ ေရးသား ရျခင္း ၏ ရည္ ရြယ္ခ်က္မွာ.
လိမၼာေသာ  ေခြး Clever dog၊ ခ်မ္းသာ ေသာ လူ Rich man စ သည္ ျဖင္ ့ " ေသာ "  အဓိပါယ္ ရွိ ေသာ နာမ ဝိ ေသသန တုိ ့သည္ Clever, Rich စသည္ ျဖင္ ့  တစ္လုံး ခ်င္း ရွိၾကသည္။
ဥပမာ၊ 
        Who    ( that )    ကတၱား (Active) ေန ရာ တြင္ လူ၌ သုံးသည္။
          Whom (that)      ကံပုဒ္ ( passive) ေနရာတြင္ လူ၌ သုံးသည္။
          Which  (that)     ကတၱား ႏွင္ ့ ကံ ႏွစ္ခု စလုံး အတြက္ အရာဝတၱဳ ႏွင္ ့တိရစၦာန္ တုိ ့တြင္            သုံးသည္။
         Whose              ပုိင္ဆုိင္ ျခင္း ျပ (၏) ေနရာ တြင္ ဝတၳဳ တိရစာၦန္ ႏွင္ ့ လူသား အားလုံး အတြက္ သုံး သည္။
                           ဆက္စပ္ နာမ္စား ႏွင္ ့ "ေသာ" စကား ျဖစ္ေအာင္ေရးနည္း
ေဆာင္ပုဒ္ ၁။       ။ Who ကုိ သုံး လုိ ေသာ အခါ ၾကိယာ ကုိ Who ျပီး မွ ထည္ ့ရမည္။  (who +verb)
ဥပမာ။               ။ The girl who loves me.= က်ေနာ္ ့ကုိ ခ်စ္ေသာ ေကာင္မေလး။
                          The man who blames me. = က်ေနာ္ ့ကုိ အျပစ္တင္ေသာ လူၾကီး။

ေဆာင္ပုဒ္ ၂။       ။ Whom ကုိ အသုံး ျပဳလုိေသာ အခါ တြင္ ကတၱား ကုိ Who ျပီးမွ တည္ ့ရမည္။ (who+pronoun)
ဥပမာ။               ။ The girl whom i love.= က်ေနာ္   က ခ်စ္ေသာ ေကာင္မေလး။
                          The man whom i met. = က်ေနာ္ က ေတြ ့ခဲ ့ေသာ  လူၾကီး။

အထူးမွတ္သားရန္။    ။  ျမန္မာ ဘာသာ တြင္  "က" ႏွင္ ့ " ကုိ " တုိ ့သည္ လုံးဝ ျခားနားေသာ  အဓိပါယ္ ေဆာင္ၾကေသာ ေၾကာင္ ့ Who ျဖင္ ့ သုံးလွ်င္   " ကုိ" ဟူ၍  အဓိပါယ္ တက္ေရာက္ျပီး  Whom ျဖင္ ့သုံး ေသာ အခါ တြင္  " က"  ဆုိ ေသာ အဓိပါယ္ သုိ ့ေျပာင္း လဲ ့ သြားေၾကာင္း သတိျပဳ လုိပါသည္။

ေဆာင္ပုဒ္ ၃။            ။ Whose ကုိ ျမန္မာဘာသာ ျဖင့္  (၏) ဟူု ၍ အဓိပါယ္ ေဖာ္ ႏုိင္သည္။
ဥပမာ  ။                  ။ I love a girl. = က်ေနာ္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ကုိ ခ်စ္သည္။
                               I do not know her name. = က်ေနာ္ သည္ သူမ၏ နာမည္ကုိ မသိပါ။
                               her name ကုိ whose name ဟု ေျပာင္း လုိေသာအခါ...
                             I love a girl whose name i do not know. က်ေနာ္ သည္ အမည္ ကုိ  ကေနာ္မသိေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ကုိ ခ်စ္ သည္ဟု  ေရးရေၾကာင္းေတြ ့ရသည္။
ေဆာင္ပုဒ္ ၄။            ။ Which ကုိ လူမွ လႊဲ၍  ကတၱား၊ ကံ တုိ ့ အား သုံးႏုိင္သည္။
ဥပမာ။                   ။   The dog which loves me. = က်ေနာ္ ့ ကုိ ခ်စ္ေသာ ေခြ း။
                                The apple which is on the table. = စားပြဲခုံမွာ ရွိေသာ ပန္းသီး။

ေဆာင္ပုဒ္ ၅။          ။  ေရွ ့ခံ ပုဒ္ မွာ လူနွင္ ့ သတၱဝါ၊ ပစၥည္း ျပ၍၊ အျမတ္စား  တစ္ဖန္ all, any, same , only ရွိျပန္ျပီး၊ It is, nothing, who, what, none ရွိျပန္ပါက That ႏွင္ ့သာ ဆက္ရသည္။

အထူးမွတ္သားထားရန္မွာ။   ။ From ႏွင္ ့ To  တုိ ့ကုိ အသုံးျပဳရာတြင္ Whom ျဖင့္  ေရးသားေသာအခါ from (သုိ့ မဟုတ္)To ကို Whom မတုိင္ခင္ေရးရမည္။ ဒီလုိမ်ိဳး >>>> from whom (or) to whom.
ဥပမာ။             ။ A man is writing.= လူတစ္ေယာက္စာေရးေနသည္။
                       You got a letter from him= သင္သည္ သူ့ ထံမွ စာ ရခဲသည္။  ဆုိေသာ စာေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းကုိ...၎ထံမွ  သင္ စာရခဲ ့ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ စာေရးေနသည္ ဟုေရးလုိေသာ အခါတြင္..ေအာက္ပါ အတုိင္းေရးရသည္။
                        A man from whom you got a letter is writing. ဟူ၍ ေရးရသည္။
သုိ ့ေသာ္  From ႏွင္ ့ To တုိ ့ကုိ  စာေၾကာင္း၏ ေနာက္ ဆုံး တြင္ ထားလုိ ေသာ အခါ That (သုိ ့မဟုတ္) Where ကုိ သုံးရမည္။
ဥပမာ၁။          ။   He is a friend. သူသည္ ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
                       I went to him . =  က်ေနာ္ က သူ ့ဆီ သြားခဲ ့သည္။ ဟူေသာ စာေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းကုိ ..က်ေနာ္ မေန ့က သြားခဲေသာ သူသည္ သူငယ္ ခ်င္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဟုေရး လုိ ေသာ အခါ တြင္.. Whom ကုိ မသုံး ပဲ ့ That ကုိ သာ သုံးမည္ ဆုိ လွ်င္ ျဖင္ ့ ပုိ သင္ ့ေတာ္ေၾကာင္း ကုိ ေတြ ့ရသည္။ ေျပာင္းရမည္မွာ.. He is a friend that i went to. ဟု ေရးရေၾကာင္းေတြ ့ရသည္။
ဥပမာ ၂။         ။ Phoenix is in Arizona.  =ဖိနစ္သည္ အရိဇုိးနားတြင္ရွိသည္။
                      I came from there.       = ထုိေနရာ မွ က်ေနာ္ လာသည္။ စေသာ စာေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ကုိ စာေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္း ပုံစံေရးလုိေသာအခါတြင္..ေအာက္ပါအတုိင္းေရးရသည္။
Phoenix is in Arizona where i came from. =  က်ေနာ္ လာခဲ ့ေသာ ဖိနစ္ျမုိ ့ သည္ အရိဇုိးနား တြင္ ရွိသည္။

ပီတာလင္း ၏မူရင္း စာသားမ်ား ႏွင္ ့ How & Why ဦးသန္း လြင္ စာ အုပ္ထဲ ့မွ အနည္း အက်ဥ္း ေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ား ။
           

ေကာင္းကြတ္ကုိ အၾကီးခ်ဲ ့ပါ

ဆင္းရဲမဲြေတတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီမွာ ဝမ္းဝမယ့္ အလုပ္တစ္ခုကိုရဖို႔ ပဲရစ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။

ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကိန္းဂဏန္းသခ်ာၤနားလည္လား!" လို႔ေမးတယ္။ သူေခါင္းခါျပတယ္။ "သမိုင္း၊ ပထဝီဝင္နားလည္လား!" လို႔ေမးျပန္လည္း သူေခါင္းပဲခါခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြေမးသမွ်ကို သူစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေခါင္းခါခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအရည္အခ်င္း၊ ဘာအတတ္ပညာမွ သူကိုယ္တိုင္လည္း ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။

အဲဒီလိုနဲ႔ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကို "လိပ္စာအရင္ေရးခဲ့ပါ"လို႔ ဆိုတယ္။ သူတည္းတဲ့ေနရပ္လိပ္စာကို ေရးၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ သူလွည့္အထြက္မွာ မိတ္ေဆြကသူ႔လက္ကို လွမ္းဆဲြၿပီး "သားရဲ႕လက္ေရးအရမ္းလွတာပဲ.. ဒါဟာ သားရဲ႕အရည္အခ်င္းေပါ့။ ဝမ္းဝတဲ့အလုပ္နဲ႔တင္ သားေက်နပ္မေနသင့္ဘူး" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။

ႏွစ္အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ လူငယ္ဟာ ကမာၻ႔ေက်ာ္စာေပေတြကို ေရးသားႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလူငယ္က ၁၈ရာစုမွာ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ Alexandre Dumas ပဲျဖစ္တယ္။

ေလာကမွာ သာမန္လြန္းတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြမွာေတာင္ အရည္အခ်င္း နည္းနည္းစီေတာ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းလိုက္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ အဖိုးတန္တဲ့ အရည္အခ်င္း၊ ေကာင္းကြက္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြကို တူးဆြလိုက္မွ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မယံုႏိုင္တဲ့ ရတနာေတြကို ရမွာျဖစ္တယ္။
ႏုိင္းႏုိင္း စေန ဘာသာျပန္ခ်က္မ်ားထဲ ့မွ ေကာက္ႏုတ္သည္။

အိမ္ ေထာင္ေရး ဆုိ တဲ ့ကား တစ္ စီး

လက္ထပ္ၿပီး သိပ္မၾကာေသးတဲ့ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႔ မၾကာခဏရန္ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။ ရန္ျဖစ္တိုင္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အႏိုင္မခံ အ႐ႈံးမေပးၾကတာေၾကာင့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုး နာက်င္ထိခိုက္ၾကရတယ္။ ႐ံုးပိတ္ရက္တစ္ရက္မွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ားရန္ျဖစ္ၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ဇနီးလုပ္သူက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ကြာရွင္းဖို႔ ေရွ႕ေနတစ္ဦးဆီေရာက္လာခဲ့တယ္။

“ကၽြန္မရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပဘူး.. ကၽြန္မဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ”

အမ်ဳိးသမီးရွင္းျပတာကို နားေထာင္ၿပီး ေရွ႕ေနကမေျဖခင္ ေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္လိုက္တယ္။

“ကုန္အျပည့္တင္ထားတဲ့ ကုန္ကားတစ္စီးက တံတားတစ္ခုကို ျဖတ္မယ္ဆိုပါစို႔.. ကားေပၚမွာရွိတဲ့ ကုန္ေတြက တံတားေဘာင္ထက္ နည္းနည္းျမင့္ေနတယ္။ ကားေပၚကကုန္ကိုမခ်ဘဲ တံတားကလြတ္ေအာင္ ဘယ္လိုေမာင္းမလဲ?”

အမ်ဳိးသမီးက ေ႐ွ႕ေနရဲ႕အေမးကို အတန္ၾကာစဥ္းစားေပမယ့္ အေျဖမထြက္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ေရွ႕ေနရဲ႕ အရိပ္အျမြက္ေၾကာင့္ “ဘီးကို ေလနည္းနည္းေလ်ာ့လိုက္မယ္” လို႔ သူေျဖခဲ့တယ္။

“သိပ္မွန္တာေပါ့... ဘီးကို ေလေလ်ာ့လိုက္ရင္ ကားနိမ့္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါမွ တံတားကို ျဖတ္လို႔ရမယ္။ ဒီလိုပဲ... အိမ္ေထာင္ေရးအေပၚထားတဲ့ ကိုယ္ေတာင္းဆိုမႈေတြ အရမ္းျမင့္ေနသလား! အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ ဒီကားႀကီး အလြယ္တကူေမာင္းႏွင္ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ေလ (စိတ္)ကိုလည္း ေလ်ာ့သင့္တယ္မဟုတ္လား!”

ေ႐ွ႕ေနေျပာတာကို နားေထာင္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးက “ဟုတ္ကဲ့.. ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကၽြန္မသိပါၿပီ” ဆိုၿပီး ျပန္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အိမ္ေထာင္ေရးအေပၚထားသင့္တဲ့ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တခ်ဳိ႕ကို သူမရွာေတြ႔ခဲ့တယ္။ ခြင့္လြတ္သည္းခံတာေတြ၊ ေလးစားျမတ္ႏိုးမႈေတြ၊ အႏိုင္မယူ ေနာက္ဆုတ္တတ္မႈေတြနဲ႔ မိမိစိတ္ကို ေလ်ာ့ခ်တတ္မႈေတြေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ တေျဖးေျဖး ရန္လိုမႈေတြနည္းလာၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ မ်ားလာခဲ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးက ကားတစ္စီးနဲ႔တူတယ္။ အဲဒီကားေပၚမွာ ကၽြန္မတို႔ဘဝရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ အိပ္မက္ေတြကို တင္ေဆာင္ထားတယ္။ ကားက ကုန္အျပည့္နဲ႔ ေ႐ွ႕ကိုေမာင္းႏွင္ေနစဥ္မွာ ကၽြန္မတို႔က ဘီးကို ေလျဖည့္ေပးတတ္ရမယ္။ ဒါမွ ကားက ေရွ႕ကိုအလြယ္တကူသြားႏိုင္မယ္။ ထို႔အတူ အခက္အခဲ၊ အတားအဆီးျဖစ္တဲ့ တံတား၊ လိုဏ္ေခါင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ ကၽြန္မတို႔က ဘီးေလကို ေလ်ာ့ေပးတတ္ရမယ္။ ဒါမွ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ကားႀကီးက ဘဝရဲ႕အတားအဆီး၊ အခက္အခဲေတြကို အလြယ္တကူ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

အေသအခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ အိမ္ေထာင္ေရးတင္မကပါဘူး... လူ႔ဘဝရဲ႕ အရာအားလံုးမွာလည္း အခက္အခဲ၊ အတားအဆီးေတြ ရွိႏိုင္တယ္။ လူအခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာမွာလည္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အေလ်ာ့မေပးဘဲ တင္းခံၾကရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ ႏွစ္ဖက္လံုး ထိခိုက္ဒဏ္ရာရၾကရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း စိတ္(ေလ)ေလး နည္းနည္းေလ်ာ့ခဲ့ၾကရင္ အရာအားလံုးက အဆင္ေျပၿပီး ဘဝရဲ႕ဘီးလံုးက ေရွ႕ကို ေရွာေရွာရွဴရွဴနဲ႔ ဆက္လွိမ့္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

original from : အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ ကားတစ္စီး 婚姻就像一辆车 http://www.duwenzhang.com

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

တန္းဖုိး ထား ျမတ္ ႏုိးပါ

တစ္ခါက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း လွပတဲ့ ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေျမြငယ္ကို ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အ၀တ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
"အသင္ဟာ ဘယ္သူလဲ..? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာသလဲ"

"မထိတ္လန္႔ပါနဲ႔ အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္"

"ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ"

"မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း စည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့တယ္။ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္းမွာ လႊတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္။ အရွင္လိုရာ ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ"

"အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱ၀ါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္။ အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး"

"ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္။ သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔။ သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားရမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္"

နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာခဲ့တယ္။ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံကိုၾကားလုိက္တယ္။

ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ပါလား" လို႔ေျပာေတာ့ ေနာက္ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါလား"

"က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့။ အစကေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့ သြားေကာက္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ဘူးလား"

"အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ၀ေနတာေပါ့။ ၀ိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ က်ဳပ္ကို ထမင္းသြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ။ ဘာလဲ မင္းေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား"

ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပတယ္။

ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ၾကားလိုက္မိျပန္တယ္။

"ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ.."

"ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က မုဆိုးမဆီ သြားမလို႔လား"

"ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ။ ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ လူတကာကို မစြပ္စဲြနဲ႔"

"ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႔.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား။ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္။ မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ"

"ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ထြက္ေရွာင္မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ"

"မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား"

အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္းဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္တယ္။ "ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ" ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိျပန္တယ္။ မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္တယ္။

အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက "ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားပံုရတယ္။ ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္ သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး" ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္။

ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့ "ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္" ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။ နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္။

"ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ"
"လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ"
"ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္"
"ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္။ အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း"

"ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ။ မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသ မယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလွ်ာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသတယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔ စမ္းၾကည့္တာ"

"ဟား...ဟား.. မင္း အရမ္းတံုးအတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး။ သတၱ၀ါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱ၀ါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး။ သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တစ္ျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး။ လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား..? ကိုယ့္ကိုယ္ ဆိတ္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံမလား..? ၾကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးေပးေတာ့"

ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး "ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္။ ငါ့ရဲ႔ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႔ အသိဥာဏ္ေလာက္ ေတာင္ မရွိပါလား" လို႔ ေတြးမိျပီး မိဖုရားကို ေျပာျပဖို႔ နန္းေတာ္ထဲ ျပန္ခဲ့တယ္။

မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က"ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ။ စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္"

"ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ"

"စိတ္ထဲမွာ ထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့။ အဖံုးဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္"

ဘုရင္ရဲ႔ နား၀င္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။ ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိတယ္။

"လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းပါ"
"ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မရွာေတာ့ဘူး"
ဘုရင္ၾကီး ရယ္လိုက္မိျပန္တယ္။

"ႏွစ္သက္တယ္"ဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႔ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေလး
"ခ်စ္တယ္"ဆိုတာ ႏွစ္သက္တာရဲ႔ ခပ္ရင့္ရင့္အေရာင္ေလးေပါ့။

အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္လို႔ ဘ၀ဟာ ျပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘ၀ဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။

လမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆံုၾကတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ႏွစ္ေကာင္လိုေပါ့။ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚက အေမြးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းထိေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး ဆန္က်င့္ဖက္ကို လမ္းခဲြေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးတည္ရာဖက္ကို တစ္ေရြ႔ေရြ႔ တြားသြားရင္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီဟင္းလင္းျပင္ၾကီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးငယ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထပ္ျပန္ဆံုခြင့္ ရၾကမလဲ?

စၾက၀ဠာနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္ရင္ ကြ်န္မတို႔ လူဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အမႈန္ေလးပါ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မလဲ..? ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္မလဲ?

လူ႔ဘ၀ထဲ တစ္ခါေရာက္လာဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
လူခ်င္းတစ္ခါေလာက္ ရင္းႏွီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
သူငယ္ခ်င္းလို႔ အမည္တပ္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
စကားေလး တစ္ခြန္းပါပဲ ....
"တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ"

တရုတ္စကားပံု တစ္ခုက ဒီလိုေျပာပါတယ္။
"ေရွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေ၀းေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ ရၾကတယ္။ ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး" တဲ့.....

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

အသိဥာဏ္ + ကုိယ္က်င္ ့တရား

အသိဥာဏ္ + ကိုယ္က်င့္တရား

.

တစ္ခါက အသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုသည္ စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ ေအာင္ျမင္ေနေသာ လူငယ္တစ္ဦးကို အင္တာဗ်ဴးေလသည္။ အင္တာဗ်ဴး၏ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထံုးစံအတိုင္း ေမးျမန္းသူက လူငယ္အား....
“ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္အရာက အေရးပါဆံုးလို႔ ထင္ပါသလဲ” ဟုေမးခဲ့သည္။ လူငယ္မွာ ခဏမွ်စဥ္းစားျပီး အေျဖကို တိုက္ရိုက္မေျဖဘဲ ေအာက္ပါ ပံုျပင္ကို ေျပာျပသြားခဲ့သည္။

“လြန္ခဲ့တဲ့(၁၂)ႏွစ္တုန္းက လူငယ္တစ္ဦးဟာ ေက်ာင္းျပီးတာနဲ႔ ျပင္သစ္ကို သြားျပီး အလုပ္တစ္ဘက္ ေက်ာင္းတစ္ဘက္နဲ႔ ပညာဆက္သင္ခဲ့တယ္။ ျပင္သစ္ကို ေရာက္ျပီး မၾကာဘူး သူဟာ ျပင္သစ္က ကားဂိတ္၊ ရထားဂိတ္ေတြမွာ လက္မွတ္စစ္ေတြ ၊ လက္မွတ္ျပရတဲ့ ေနရာေတြ မရွိေၾကာင္း သတိျပဳမိတယ္။ ကားေပၚ ရထားေပၚမွာလဲ လက္မွတ္စစ္ေတြ လာစစ္တာ အင္မတန္နည္းေၾကာင္း သတိထားမိျပန္တယ္။ တကယ္လို႔ လာစစ္ခဲ့ရင္လဲ ဖမ္းမိမဲ့ကိန္းဟာ လူတစ္ေသာင္းမွာ တစ္ေယာက္ေတာင္ မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ သူတြက္မိျပန္တယ္။ အဲလိုနဲ႔ သူဦးေႏွာက္ကို တစ္ခ်က္ ကစားလိုက္ျပီး ကားစီးတိုင္းသူဟာ လက္မွတ္ မ၀ယ္ဘဲ စီးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ငါဟာ အလုပ္လုပ္ျပီး ေက်ာင္းတက္ေနရတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေခြ်တာႏိုင္သမွ် ေခြ်တာမယ္လို႔ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့မိတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ၄ ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္တစ္ခုရဲ႔ ေက်ာင္းသား၊ အက်င့္စာရိတၱ ေကာင္းမြန္တဲ့ ေက်ာင္းသားအျဖင့္ သူဟာ ဘဲြ႔ရခဲ့တယ္။ ဘဲြ႔ရေတာ့ ပဲရစ္ျမိဳ႔မွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြမွာ သူအလုပ္ ေလ်ာက္ခဲ့တယ္။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မွု အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေလ်ာက္လိုက္တဲ့ အလုပ္တိုင္း သူ အပယ္ခံခဲ့ရတယ္။

အလုပ္ စေလ်ာက္ေတာ့ ကုမၸဏီေတြက သူ႔ကို ၀မ္းသာ အားရၾကိဳဆိုျပီး အင္တာဗ်ဴးေတြ ဗ်ဴးခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပယ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ပယ္တာလဲဆိုတာ သူေတာ္ေတာ္သိခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ကုမၸဏီ တစ္ခုကို သူ အီးေမးလ္ပို႔ျပီး အပယ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ေမးခဲ့တယ္။

ျပန္စာရေတာ့ စာက ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးထားတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ပညာနဲ႔ ထူးခြ်န္မႈကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာက်ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ကိုယ့္က်င့္တရားနဲ႔ ယံုၾကည္မႈ အတိုင္းအတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ လက္မွတ္မပါဘဲ ကားခိုးစီးမႈအတြက္ ဒဏ္ေငြသံုးၾကိမ္ ေဆာင္ခဲ့ရေၾကာင္း ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၀မ္းနည္းစြာ သိခဲ့ရတယ္။ ဒီကိစၡနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတာက.....
(၁) ခင္ဗ်ားဟာ စည္းကမ္းမလိုက္နာသူ
(၂) ခင္ဗ်ားဟာ ယံုၾကည္ဖို႔ မထိုက္တန္တဲ့သူ
အဲဒီအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကိုကြ်န္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီမွာ မသံုးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ စာကို ဖတ္ျပီးမွ လူငယ္ဟာ အိပ္မက္ဆိုးက လန္႔ႏိုးလာသလိုပဲ တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ား မိခဲ့တယ္။ အီးေမးလ္ရဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီလို ေရးထားေသးတယ္....
“အသိဥာဏ္၏ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို ကိုယ့္က်င့္တရားက အျမဲတမ္းလိုက္ ျဖည့္စြက္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို အသိဥာဏ္က ဘယ္ေတာ့မွ လိုက္မျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ဘူး။”
အဲဒီ အီးေမးလ္ရျပီး ေနာက္တရက္မွာ လူငယ္ဟာ သူ႔ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဒါပါပဲ....

လူငယ္ရဲ႔ စကားအဆံုး အင္တာဗ်ဴးသူမ်ား ခဏမွ် တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္က....
“ဒါဟာ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့ အခ်က္လို႔ ေျပာႏိုင္လား”
“ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီပံုျပင္ထဲက လူငယ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ဒီေန႔လို ေအာင္ျမင္လာရျခင္းဟာလဲ မေန႔က အမွားကို ဒီကေန႔အတြက္ သခၤန္းစာအျဖင့္ ခံယူထားလို႔ပါပဲ”

ေရးသားသူ... ႏုိင္းႏုိင္းစေန a

ပန္းကေလးတစ္ပြင္ ့

တခါက ေသးငယ္ေသာ ပန္းကေလးတပြင့္သည္ သစ္ပင္ၾကီး တပင္ေအာက္ရွိ အရိပ္၌ မွီခိုျပီး ေပါက္ေနသည္။ သစ္ပင္ၾကီးက သူ႔အား မိုးဒဏ္ ေလဒဏ္ ကာကြယ္ ေပးထားသည္ဟု ဆိုျပီး ပန္းကေလးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့သည္။ တေန႔တြင္ လူတစု ေရာက္ရွိလာျပီး သစ္ပင္အား ခုတ္ယူသြားခဲ့သည္။ ပန္းကေလးမွာ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုေၾကြးေလသည္။ “ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ င့ါကို အျမဲ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ သစ္ပင္ၾကီးမရွိေတာ့ဘူး။ ေလေတြ မိုးေတြက ငါ့ကိုလဲျပိဳေအာင္ တိုက္ၾကေတာ့မယ္”

သူ၏ငိုသံကိုၾကားေသာ အနီးရွိ သစ္ပင္တပင္က.....
“အဲဒီလို မေတြးနဲ႔ေလ။ သစ္ပင္ရဲ႔ အရိပ္မရွိေတာ့ ေနေရာင္ျခည္က ခင္ဗ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္လိမ့္မယ္။ ႏွင္းစက္ေတြက ခင္ဗ်ားကို ေရဓာတ္ေတြေပးလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ေသးငယ္တဲ့ ခႏၥာကိုယ္ဟာ သူတို႔ရဲ႔ အကူအညီနဲ႔ သန္မာလာလိမ့္မယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႔ ကုိယ္ေပၚမွာ ပန္းေတြေ၀ျပီး ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ခင္ဗ်ားဟာ ပိုလွေနလိမ့္မယ္။ လူေတြေတြ႔ရင္ ဒီပန္းကေလးဟာ လွလိုက္တာလို႔ ခ်ီးက်ဴးၾကလိမ့္မယ္”

တိမ္ညိဳေတြ မရွိခဲ့ရင္၊ မိုးသက္ေလျပင္းေတြ မက်ခဲ့ရင္ လွပတဲ့ သက္တန္႔ဆိုတာ ရွိလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ (. . . .)

ေရးသားသူ... ႏုိင္းႏုိင္းစေန

ဆင္းရဲ သား ေတြ " ဘာ" လုိသလဲ

ဒီစာအုပ္ ဒီပံုျပင္ကို ဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူးသူေတြ ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မည္။ ဆင္းရဲတဲ့ လူေတြ“ဘာ” အလိုအပ္ဆံုးလဲ “ေငြေၾကး”ဟု လူတိုင္း ေျဖမည္မွာ ဧကန္မလဲြေပ။ သို႔ေသာ္.. ကြ်န္မ ဖတ္ဖူးေသာ ပံုျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ကို ဘာသာျပန္ မွ်ေ၀ လိုက္ပါသည္။

============

ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ Balaang ဟုေခၚေသာ လူတစ္ဦးသည္ ပံုတူ ပန္းခ်ီကားမ်ား ေရာင္း၀ယ္ျခင္းျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းခဲ့သည္။ အခ်ိန္(၁၀)ႏွစ္ မတိုင္မီ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ အခ်မ္းသာဆံုး စာရင္း၀င္ လူ(၅၀)တြင္ တစ္ဦး အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့သည္။ (၁၉၉၈)ခုႏွစ္တြင္ ကင္ဆာေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့ျပီး မကြယ္လြန္မီ မိမိ၏ ခႏၥာကိုယ္အား ေဆးရံုတြင္ လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ အျပင္ ျပင္သစ္ေငြ ၁၀၀ မီလီယံကို ဆင္းရဲျခင္းဟုေသာ လွ်ဳိ႔၀ွက္တံခါးကို ဖြင့္နိုင္သူအား ဆုေငြအျဖင့္ ေပးရန္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သည္။

သူကြယ္လြန္ျပီး မၾကာမီ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရွိ သတင္းစာ တစ္ေစာင္တြင္ သူေရးခဲ့ေသာ ေသတမ္းစာကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။ သူ၏ ေသတမ္းစာမွာ း

“ကြ်န္ေတာ္ဟာ အရင္က ဆင္းရဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြယ္လြန္ေတာ့ သူေဌးဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ ေကာင္းကင္ဘံုကို သြားရမယ့္လူပါ။ ေကာင္းကင္ဘံုကို မ၀င္ခင္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ သူေဌးျဖစ္ရတယ္ ဆိုတဲ့ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ သယ္မသြားခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီလွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို ျပင္သစ္ဗဟိုဘဏ္က ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ မီးခံ ေသတၱာထဲမွာ သိမ္းဆည္း ထားပါတယ္။ အဲဒီ ေသတၱာရဲ႔ ေသာ့သံုးေခ်ာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ေရွ႔ေနနဲ႔ ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦးဆီမွာ အပ္ႏွံထားခဲ့တယ္။ ဆင္းရဲသားေတြ ဘာလိုအပ္လို႔ ဆင္းရဲရတာလဲ ဆိုတဲ့ အေမးကို ေျဖဆိုႏိုင္သူကို ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းခ်ီး ေပးခ်င္ပါတယ္။ ေျဖဆိုႏိုင္တဲ့သူကို ကြ်န္ေတာ္ အေခါင္းထဲကေန ထျပီး လက္ခုပ္တီး ေကာင္းခ်ီး မေပးႏိုင္ဘူး ဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ မီးခံေသတၱာထဲက ၁၀၀ မီလီယံကို ယူသြားခြင့္ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔ ေကာင္းခ်ီးၾသဘာပါပဲ။”


ေသတမ္းစာကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာျပီးေနာက္ သတင္းစာတိုက္သို႔ စာမ်ား အဆက္မျပတ္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဆင္းရဲသားမ်ား ဘာ အလိုအပ္ဆံုးလဲ ဟုေသာ ေမးခြန္းကို ေျဖဆိ္ုေသာ အေျဖ စုစုေပါင္း (၄၈၅၆၁)ကို လက္ခံ ရရွိခဲ့သည္။ လူအမ်ားစုက ဆင္းရဲသားမ်ား အလိုအပ္ဆံုးမွာ “ေငြေၾကး”သို႔မဟုတ္ “ၾကီးပြား တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ႏိုင္ခြင့္ နည္းလို႔” ဟု ေျဖဆိုထားၾကသည့္ အျပင္ တခ်ဳိ႔က “အကူအညီ မဲ့လို႔” ဆင္းရဲေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟုလည္း ေျဖထားၾကသည္။

သူကြယ္လြန္ေသာ ႏွစ္ပတ္လည္ ေန႔တြင္ မီးခံေသတၱာကို သက္ေသမ်ားေရွ႔၌ ဖြင့္ခဲ့သည္။ စာေပါင္း (၄၈၅၆၁) ေစာင္ရွိသည့္အနက္ Tiller မည္ေသာ ကေလးမေလး၏ အေျဖမွာ သူ၏ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီခဲ့သည္။ ထိုအေျဖမွာ “ဆင္းရဲသားမ်ား ဆင္းရဲေနျခင္းမွာ ရည္မွန္းေတာင့္တခ်က္၊ ခ်မ္းသာလိုေသာ အာသီသ (ambition) ကင္းမဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္”။

၉ႏွစ္သာရွိေသးေသာ Tiller အား ဘာေၾကာင့္ စိတ္ဆႏၵ အာသီသဟု ေျဖဆိုခဲ့ျပီး တစ္ျခားအေျဖကို မေျဖခဲ့ရသလဲ ဟုေမးေသာ္ သူမက “၁၁ႏွစ္အရြယ္ ကြ်န္မအစ္မဟာ သူ႔ခ်စ္သူကို အိမ္ေခၚျပန္လာတိုင္း စိတ္ဆႏၵ မရွိနဲ႔လို႔ အျမဲသတိ ေပးတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဆႏၵ ဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ အရာကိုရေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ” ဟုျပန္ေျဖခဲ့သည္။

သူေဌး၏ လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္သည္ ျပင္သစ္၊ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္စေသာ ႏိုင္ငံၾကီးမ်ားကို တုန္လွဳပ္ေစခဲ့သည္။ ေနာင္တြင္ မင္းသား၊ မင္းသမီးမ်ားႏွင့္ စီးပြားေရးေလာကတြင္ ထိပ္တန္း ေရာက္ေနသူမ်ားကို ထိုလွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အင္တာဗ်ဴး ၾကရာတြင္ စိတ္ဆႏၵသည္ ထာ၀စဥ္ တည္ျမဲေစေသာ ေဆးတစ္ပါးျဖစ္၏။ ထူးျခား ေအာင္ျမင္ေသာ အရာ၀တၳဳတိုင္း၏ မ်ဳိးေစ့ျဖစ္သည္ ဟုေျဖဆိုခဲ့ၾကသည္။

လူအမ်ား ဆင္းရဲေနရျခင္းမွာ သူတို႔တြင္ တူညီေသာ အားနည္းခ်က္ တစ္ခုရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုအားနည္းခ်က္မွာ တကယ့္ခ်မ္းသာလိုေသာ စိတ္ဆႏၵ ကင္းမဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

===========

ခ်မ္းသာေသာ သူမ်ား၏ အိတ္ကပ္ထဲတြင္ ဆင္းရဲေသာ သူမ်ား၏ အိပ္မက္ကို အျမဲထည့္ထား တတ္ၾကပါသလား.... သင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ သင္၏အိပ္မက္ႏွင့္ ၾကိဳးစားလိုစိတ္ကို သင့္ေထြးေပြ႔ ထားလွ်င္ လမ္းဆံုးကို မေရာက္မခ်င္း သင္သည္ ဆင္းရဲေသာသူ မျဖစ္ႏိုင္...

ဆင္းရဲသား ေနာက္ဆက္တဲြ

အဲဒီပံုျပင္ကို ဖတ္ျပီး ေနာက္ဆက္တဲြ ေတြးမိတာေလးေတြပါ။ ၾကီးပြားလိုတဲ့ စိတ္ဆႏၵ၊ ခ်မ္းသာလိုတဲ့ အာသီသ ဘယ္သူမရွိလဲ ဆိုတဲ့ ကပ္သပ္တဲ့ ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္ ေမးၾကည့္မိတယ္။ လူတိုင္း သူေဌးျဖစ္ခ်င္ၾက တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ မိမိလိုခ်င္တဲ့ ဆႏၵကို အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ဆိုးခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔အရာေတြဟာ စိတ္ဆႏၵ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ လိုခ်င္တပ္မက္တဲ့ အတၱျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ပံုျပင္ထဲက သူေဌးၾကီးေျပာခ်င္တဲ့ စိတ္ဆႏၵဆိုတာ ေနရာ တစ္ေနရာ ရခ်င္လို႔၊ တစ္ခုခုရယူခ်င္လို႔ အာဏနဲ႔ သိမ္းပိုက္ လိုက္တာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ အျမင့္ကို တစ္ဆင့္ခ်င္း တစ္လွမ္းခ်င္း တေျဖးေျဖး ေျပာင္းလဲ တိုးတက္သြားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႔ အိပ္မက္ေတြ သာျဖစ္တယ္။

ဆႏၵနဲ႔အိပ္မက္ လူတိုင္းမွာ ရွိခဲ့ဖူးၾကပါတယ္။ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ကို ၾကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲလို႔ သြားေမးၾကည့္.. ၉၀%က ၾကီးလာရင္ ဆရာ၀န္လုပ္မယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာ လုပ္မယ္လို႔ ေျဖၾကမွာပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက ကိုယ္လဲ အဲဒီကေလးလို ေျဖေကာင္း ေျဖခဲ့ဖူးပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ရဲ႔ တိုက္စားျခင္းကို ခံခဲ့ရျပီးေနာက္ က်ရွံုးလိုက္၊ အဟန္အတားေတြနဲ႔ မၾကာခဏ ရင္ဆိုင္လာရေတာ့ ၀မ္းပိုက္ျပည့္ရင္ ျပီးတာပဲေလ ဆိုတဲ့ ေရာင့္ရဲမႈကို လက္ခံတတ္လာခဲ့တယ္။ အရင္က ေျဖခဲ့ဖူးတဲ့ မိမိ၏ ရည္မွန္းခ်က္၊ မိမိ၏ အိပ္မက္ဆိုတာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့လာခဲ့တယ္။

“နပ္မွန္ေအာင္ စားေနရရင္ ျပီးတာပဲ” ....“တေန႔ရွာမွ တေန႔စားရတာ” “အသက္ၾကီးလာျပီ ဘာမ်ား မက္ေနစရာလိုေတာ့လဲ” ..“ေသရင္လဲပါမသြားဘူး။ ဒီေလာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနစရာမလိုဘူး” စတဲ့ စတဲ့ အသံကို ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေန႔တိုင္း ၾကားေနရတယ္။ ဗုဒၥဘာသာ ပီပီ ရွိတာေလးနဲ႔ လွေအာင္၀တ္၊ ရွိတာေလးနဲ႔ ၀ေအာင္စားဆိုတဲ့ ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္ျခင္းကို လက္၀ယ္ ပိုက္လာခဲ့မိတယ္။ တကယ့္ေအာင္ျမင္ခ်င္တဲ့ လူေတြကေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ အိပ္မက္ကို ေထြးေပြ႔လို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေရွ႔ဆက္လွမ္းေနၾကတယ္။

“ကြ်န္ေတာ္ဟာ အရင္က ဆင္းရဲတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ သူေဌးျဖစ္ရတယ္ ဆိုတဲ့ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ သယ္မသြားခ်င္ပါဘူး။”
အဲဒီ သယ္မသြားခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႔ “စိတ္ဆႏၵ” ဟာ အိပ္ေမာက်ေနတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ရဲ႔ အိပ္မက္နဲ႔ စိတ္ဆႏၵကို ထပ္တဖန္ လွဳပ္ႏိူး ႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္..........

ေရးသားသူ... ႏုိင္းႏုိင္းစေန

ေမာင္းထု သံ

ေမာင္းထုသံ

.
တစ္ခါက လူငယ္ႏွစ္ဦးသည္ ရြာမွေန၍ ျမိဳ႔သို႔ တက္ျပီး အလုပ္ လုပ္ခဲ့သည္။ ၾကိဳးၾကိဳးစားစားႏွင့္ ေငြေၾကး အေျမာက္အျမား စုေဆာင္းမိျပီး အသက္ရလာေသာအခါ ရြာသို႔ျပန္ျပီး အေျခခ်ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ဦးသား ရြာသို႔ ျပန္လာၾကရာ လမ္းတြင္ ၀တ္စံုျဖဴ ၀တ္ထားေသာ အဘိုးအိုတစ္ဦးကို ထူးဆန္းစြာ ေတြ႔လိုက္သည္။ အဘိုးအိုသည္္ ေၾကးေမာင္းတစ္ခုကို ကိုင္ေဆာင္ထားျပီး သူတို႔အား ရပ္ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ အနားသို႔ေရာက္ေသာ္ အဘိုးအိုအား . . .“ဘာလုပ္ေနတာလဲ အဘိုး” ဟု ေမးလိုက္ၾကသည္။

အဘိုးအိုက “အဘိုးဟာ လူေတြရဲ႔ ဘ၀ ေနာက္ဆံုးေမာင္းကို ထုေပးတဲ့လူျဖစ္တယ္။ ေမာင္ရင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အသက္ရွင္ခြင့္(၃)ရက္သာ က်န္ေတာ့တဲ့လူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ (၃)ရက္ေျမွာက္တဲ့ ညေနမွာ ေမာင့္ရင္တို႔ အိမ္ေရွ႔မွာ အဘိုးေမာင္းလာထုရမယ္။ ေမာင္းသံၾကားတာနဲ႔ ေမာင္ရင္တို႔ဟာ ေသဆံုးၾကရလိမ့္မယ္” ဟု ေျပာျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။

ထိုလူႏွစ္ဦးမွာ အံၾသတုန္လႈပ္စြာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ အခ်ိန္ေတြ ေပးဆပ္ျပီး ပင္ပင္ပန္းပန္းႏွင့္ အလုပ္လုပ္ျပီး စုေဆာင္းထားေသာ ေငြေၾကးမ်ားျဖင့္ ဘ၀ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းမည္ဟု စိတ္ကူးခဲ့သမွ် ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ခဲ့ရသည္။ သူတို႔၏ အသက္ရွင္ခြင့္မွာ (၃)ရက္သာ က်န္ေတာ့သည္။

သူတို႔သည္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖင့္ ေနအိမ္သို႔ အသီးသီးျပန္သြားၾကသည္။ ပထမတစ္ဦးမွာ ထိုေန႔မွ စ၍ မအိပ္မစား တမိႈင္မိႈင္ႏွင့္ သူ႔ ေငြေၾကးမ်ားကိုသာ ႏွာေျမာတသ တြက္ခ်က္ ေနေတာ့သည္။ “ အသက္ရွင္ခြင့္ (၃)ရက္သာ က်န္ေတာ့တယ္.. ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” မည္သည့္အလုပ္မွ် မလုပ္ႏိုင္ဘဲ စိတ္ဓာတ္က်ကာ အဘိုးအို၏ ေမာင္းသံကိုသာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့သည္။ (၃)ရက္ေျမွာက္ေသာေန႔တြင္ လူမွာ ေလထုတ္ထားေသာ ပူစီေဖာင္းကဲ့သို႔ ခြန္အားမ်ား ဆုတ္ယုတ္ေနခဲ့သည္။ ထိုညေနတြင္ အဘိုးအိုမွာ ေျပာထားသည့္ အတိုင္း သူ၏ အိမ္ေရွ႔သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေၾကးေမာင္းကို “ဒူ...” ဟု ထုလိုက္သည့္ အသံကို ၾကားသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ထိုလူမွာ ဘံုးခနဲ လဲက် ေသဆံုးသြားေလေတာ့သည္။

ဒုတိယလူမွာမူ “အသက္ရွင္ခြင့္က (၃)ရက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒီေငြေတြ ႏွေျမာဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ရြာကို ခဲြသြားတဲ့အတြက္ ဒီရြာကို ဘာမွ အက်ဳိး မေဆာင္ေပးခဲ့ဖူးဘူး။ ငါဟာ ေသရေတာ့မဲ့အတူတူ ေငြေတြကို ရြာနဲ႔ ဆင္းရဲတဲ့ ရြာသားေတြအတြက္ တခုခု လုပ္ေပးခဲ့သင့္တယ္” ဟုေတြးမိ သည္။ထိုေနာက္ ေငြေၾကးအခ်ဳိ႔ကို လိုအပ္ေသာ ဆင္းရဲသူမ်ားအား ခဲြေ၀ေပးျပီး က်န္ေငြအခ်ဳိ႔ကို ရြာလမ္းမ်ားအား ျပဳျပင္ျခင္း၊ တံတားမ်ား ေဆာက္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ တတ္အားတေရြ႔ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ လုပ္အားေပးခဲ့သျဖင့္ မအားမလပ္ ျဖစ္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ (၃)ရက္ေျမွာက္ ေမာင္းထုသံကို သူေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ (၃)ရက္ ေျမွာက္ေသာ ေန႔တြင္ ရြာသားမ်ားက ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းသာေသာေၾကာင့္ သူ႔အိမ္ေရွ႔တြင္ အိုးစည္ဗံုေမာင္းမ်ား၊ မီးရွဴး မီးပန္းမ်ားျဖင့္ လာေရာက္ ဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ ေျပာဆိုထားသည့္အတိုင္း ထိုေန႔ညေနတြင္ အဘိုးအိုမွာ သူ၏ ေနအိမ္ေရွ႔သို႔ ေရာက္လာျပီး ေမာင္းထုခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဆူညံေနေသာ ဗံုသံမ်ား၊ မီးရွဴးမ်ားၾကားတြင္ ထိုေမာင္းထုသံကို သူ သတိမထားမိခဲ့ေခ်။ (၃)ရက္လြန္သြားျပီးမွ အဘိုးအိုေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားကို သူအမွတ္ရလာမိသည္။ ဂတိပ်က္ျပီး အဘုိးအို ေရာက္မလာခဲ့ဟု သူထင္လိုက္သည္။

လူတစ္ဦးသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ေသာ္ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းဟု ျမင္ကာ မ်က္စိေရွ႔ေမွာက္တြင္ ျဖစ္လာသမွ်ကို ခံယူႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ဘယ္ေန႔ ေမာင္းထုသံကို ၾကားရမလဲ ဟု စိုးရိမ္ပူပန္ေနစရာ မလိုေတာ့။ ထိုကဲ့သို ခံယူျခင္းမွာ ကင္းမဲ့ေနေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုဟု သတ္မွတ္ခဲ့လွ်င္ ထိုေမာင္းသံကိုလဲ ဂရုတစိုက္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ နားေထာင္ရန္ မလိုေပ။

အလြယ္ဆံုး ဥပမာတစ္ခုေပးရေသာ္ သင္တြင္ သံပရာသီး တစ္လံုးရွိသည္ ဆိုပါစို႔။ ထိုခ်ဥ္ေသာ သံပရာသီးအား ခ်ဳိေသာ သံပရာရည္အျဖစ္ သင္ ေျပာင္းလဲနိုင္ လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေန တက္ဖုိ ့ၾကုိးစားပါ

တစ္ခါက လူတစ္ဦးသည္ ေတာထဲတြင္ လွည့္လည္ေနရင္း ဆာေလာင္ေနေသာ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ႏွင့္ တိုးသည္။ ျခေသၤ့မွာ ဟိန္းေဟာက္ျပီး သူ႔ကို ခုန္အုပ္ေလသည္။ ထိုလူမွာရွိသမွ် ခြန္အားျဖင့္ အသက္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေျပးေလေတာ့သည္။ ေျပးရင္းလႊားရင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါး တစ္ခုသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူသည္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္တြင္ ရပ္ျပီး “ျခေသၤ့ဖမ္းမိျပီး အရွင္လတ္လတ္ အစားခံရမဲ့အတူ ေခ်ာက္ထဲခုန္ခ်လိုက္တာ ပိုေကာင္းမယ္။ မေတာ္တဆ အသက္ရွင္ႏိုင္ေသးတယ္”ထိုသို႔ေတြးမိျပီး ေခ်ာက္ထဲသို႔ ခုန္ခ်လိုက္ေလသည္။ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေဘးတြင္ ေပါက္ေနေသာ သစ္ပင္ တစ္ပင္ေပၚတြင္ ခံေနခဲ့သည္။ ထိုသစ္ပင္ေပၚတြင္ ခ်ဳိျမိန္ေသာ အသီးမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ ေခ်ာက္ေအာက္မွ ဟိန္းေဟာက္သံ ၾကားေသာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ရာ သူက်အလာကို ေစာင့္ေနေသာ က်ားတစ္ေကာင္ကို ေတြ႔လိုက္ျပန္သည္။ “ျခေသၤ့နဲ႔က်ား ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အေကာင္ေတြျဖစ္တယ္။ အေပၚပဲတက္တက္ ေအာက္ပဲဆင္းဆင္း အစားခံရမယ့္အတူ အပင္ေပၚမွာ ခဏနားေနလိုက္တာ ေကာင္းမယ္” ဟုေတြးလိုက္မိသည္။ နားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္စဥ္ အသံတစ္သံကို ၾကားလိုက္မိျပန္သည္။ အသံ လာရာဆီသို႔ ၾကည့္လိုက္ရာ ၾကြက္ျဖဴၾကြက္မဲ ႏွစ္ေကာင္မွာ သူရွိေနေသာ သစ္ကိုင္းအား ကိုက္ျဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္မိသည္။ သူ တုန္လွဳပ္သြားမိျပီး “ က်ားကိုက္ျပီး ေသမယ့္အတူတူ သစ္ကိုင္းက်ဳိးက်ျပီး ေသတာက ေကာင္းဦးမယ္”ဟု ေတြးလိုက္မိျပန္သည္။ ထ႔ိုေနာက္ သစ္ကိုင္းေပၚတြင္ နားေနျပီး ဆာေလာင္လာေသာေၾကာင့္ သစ္သီးမ်ားကို ခူးစားေလေတာ့သည္။ ဗိုက္ျပည့္ေသာအခါ “ ေသရမဲ့ အတူတူ မေသခင္ တစ္ေရး အိပ္လိုက္ဦးမယ္” ဟုေတြးျပီး သစ္ကိုင္းကို မွီျပီး အိပ္ေနခဲ့သည္။

သူ ႏိုးလာေသာ အခ်ိန္တြင္ သစ္ကိုင္းကို ကိုက္ျဖတ္ေနေသာ ၾကြက္ႏွစ္ေကာင္ကို မေတြ႔ေတာ့။ ထိုအတူ ျခေသၤ့ႏွင့္ က်ားကိုလည္း မေတြ႔ေတာ့ေပ။ အေၾကာင္းမွာ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ဆာေလာင္ေသာ ျခေသၤ့က အစာကို မေစာင့္ႏို္င္သျဖင့္ ေခ်ာက္ထဲသို႔ လိုက္ခုန္ခ်ခဲ့သည္။ ေခ်ာက္ေအာက္ရွိ က်ားႏွင့္တိုးျပီး အခ်င္းခ်င္း ကိုက္ျဖတ္ကာ အသီးသီးဒဏ္ရာရျပီး ထြက္ေျပး ကုန္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ျခေသၤ့ႏွင့္က်ား ဟိန္းသံၾကားေသာေၾကာင့္ ၾကြက္ႏွစ္ေကာင္မွာလည္း လန္႔ျပီး ထြက္ေျပးခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခါမွ သူသည္သစ္ပင္ ေပၚမွ ဆင္းျပီး သတိႏွင့္ ကမ္းပါးထိပ္သို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သျဖင့္ အသက္ေဘးမွ လႊတ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမြးဖြား ၾကီးျပင္းလာသည့္ အခ်ိန္မွာ စ၍ ပင္ပန္း ဆင္းရဲျခင္းသည္ ဆာေလာင္ေနေသာ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား လိုက္ေနခဲ့သည္။ ေသဆံုးျခင္းသည္ ရက္စက္ေသာ က်ားတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ေခ်ာက္ေအာက္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ေန႔ႏွင့္ည ေျပာင္းလဲေနေသာ အခ်ိန္မ်ားသည္ ၾကြက္ျဖဴႏွင့္ ၾကြက္မဲကဲ့သို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခဏသာ ရပ္တည္ေနေသာ (ဘ၀) သစ္ပင္ကို ကိုက္ျဖတ္ေနၾကသည္။ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ျခေသၤ့ႏွင့္က်ား၏ အစားကို ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အစားမခံရခင္ သစ္ပင္ေပၚရွိ ခ်ဳိျမိန္ေသာ အသီးမ်ားကို စားသံုးရင္း အပင္ေပၚမွ ေန၍ လွပေသာ ႐ႈခင္းမ်ားကို ခံစားေနမည္ ဆိုလွ်င္ စိတ္သည္ ရိုးရွင္းျပီး စိုးရိမ္ပူပန္မွုမ်ား ကင္းရွင္းေနလိမ့္မည္။

သင္၏ အခ်ိန္ တစ္မိနစ္ တစ္စကၠန္႔ကို ေကာင္းေသာအေတြး၊ လွပေသာအရာမ်ားႏွင့္ ခံစားခဲ့ဖူးပါ သလား။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ၊ ခ်စ္သူရည္းစား၊ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားႏွင့္ ဘာမွမဟုတ္ေသာ ျပႆနာ ေသးေသးမႊားမႊားျဖင့္ သင့္ကိုယ္အား ေဒါသေငြ႔မ်ား ဖံုးလႊမ္းေစပါသလား။ ျပဴတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ၾကည္လင္ေသာ ေကာင္းကင္ေပၚတြင္ ဟိုဒီ ေျပးလႊားကစားေနေသာ တိမ္ျဖဴေလးမ်ားျဖင့္ လွပေသာ ေန႔ရက္တစ္ရက္ကို သင့္ လက္လႊတ္သြားပါလိမ့္မည္။

ေရးသားသူ... ႏုိင္းႏုိင္းစေန