ဖားကေလးေတြအတြက္ေခၚတဲ ့မုိး

ေတာေက်ာင္းဆရာ ရဲ႕ blog ေလးထဲက အက္ေဆးေလးပါ.....

ဖားကေလးေတြအတြက္ ေခၚတဲ့မိုး

By ေလးညိဳ႕ရွင္ • June 2, 2010 • 2 Comments

- Grez-sur-Loing (1886) by Charles Warren Eaton (1857- 1937)

၁) တြင္းထဲကဖားသူငယ္ေလးမ်ား အျပင္ထြက္လာေစရန္ မည္သို႕ျပဳရမည္ကို လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား မသိသလို သူလည္းမသိပါ။

၂) အခ်ိဳ႕ကရုပ္(ကာယ)ကို အားကိုးျပီး အခ်ိဳ႕ကစကားလံုးမ်ား(အသိဉာဏ္)ကို အားကိုးသည္။

၃) အသိဉာဏ္သမားမ်ားက စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ပစ္ေပါက္လွ်င္ ရုပ္သမားမ်ား အျပံဳးမပ်က္ေသာ္ ညား ရုပ္သမားကလက္သီးျဖင့္ ပစ္ေပါက္လွ်င္ အသိဉာဏ္သမားမ်ားလည္း မေနသာပါ။ ထိုကိစၥ မွာ အလြန္ပင္ တရားမမွ်တေသာ သဘာ၀တရားၾကီး၏ စီရင္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။

၄) ဘာမွ်မသိသူမ်ားက စကားလံုးမ်ားကို မတုန္႕ျပန္ျခင္း (နာရေကာင္းမွန္းမသိျခင္း)မွာ ဘာမွ် မသိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ (ဆိုလိုသည္မွာ သည္းခံႏိုင္စြမ္းရွိလွ၍ မဟုတ္ပါ၊ အနာၾကီးေရာဂါ
ျဖစ္ေနေသာ အကြက္ေနရာလို ထံုေန၍ အပ္ႏွင္ထိုးျခင္းကို မသိျခင္းမ်ိဳးသာပါ) ပါဠိလိုမွတ္ ခ်င္လွ်င္ အႏၶပုထုစဥ္ဟု ေခၚပါသည္။

၅) စိုေသာလက္ မေျခာက္ေစသူမ်ား ေရမျပတ္ေလာင္းေပးၾကပါ။ အမွန္တရားသည္ ေက်းဇူး တရားႏွင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ခင္မင္မႈႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း သီးျခားရပ္တည္ေန၏။ (ခဏ ရပ္၍ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊သီးျခားရပ္တည္ေနပါသည္။) တစ္ခါတစ္ရံ ေျခာက္ေသာလက္ႏွင့္ ေနရ တာ ပိုေကာင္းပါသည္။ “စိုေသာလက္ မေျခာက္ေစနဲ႕”ဟူေသာ ဆံုးမစကားလိုလို ဘာလိုလို စကားမွာ ေကာက္စိုက္ရာမွ ျပန္လာေသာ မိန္းမမ်ားကို ပဲညွစ္ဆက္ခိုင္းခ်င္၍ ထြင္ထားေသာ ေျမပိုင္ရွင္ၾကီးတစ္ဦးဦး၏ အဆိုအမိန္႕ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဆိုလွ်င္ သင္ျငင္းမည္လား။

၆) Knowledge Base Society ဆိုေသာအရာမွာ အလြန္တန္ဖိုးရွိေသာ အရာျဖစ္ေၾကာင္း ၀ိဘဇၹ ၀ါဒ အစိတ္သားေလာက္ သံုး၍ေတြးလိုက္မွ ပိုမိုေပၚလြင္လာပါသည္။ “ပထမလိႈင္းေပၚမွာ ျဖတ္ ေျပးေနတဲ့ ဒုတိယလိႈင္းေပၚက တတိယလိႈင္းအမည္ခံ သတၱ၀ါမ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း”ဆိုေသာ စကားမွာ သင္ထင္ေနသေလာက္ ေလးနက္လွသည္ မဟုတ္ပါ။ လယ္ကြင္းထဲျဖတ္ေမာင္း ေန ေသာ လယ္ထြန္စက္ကို အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသားၾကီးမ်ားက ဒိုင္နာကားေခါင္မိုးေပၚက လွမ္း ၾကည့္ ျခင္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ တတိယကမာၻထဲမွာ သင္ေနရသည္ကို မေမ့ပါႏွင့္။

၇) ” မတတ္သာေတာ့တဲ့အခါ စားခ်င္လည္း စားၾကေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရယ္မစားနဲ႕၊ငိုစား” ဆိုေသာ ဦးေအာင္သင္းၾကီး၏ ဆံုးမစကားကို ၾကားဖူးဟန္တူသည့္ ကေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ တ၀ါး ၀ါးငိုရင္း ထမင္းဇလံုကို ႏိႈက္ေနပါျပီ။ ၾကားဖူးဟန္လံုးလံုးမရွိသည့္ မူလတန္းမွ မဟာတန္းအထိ တာ၀န္ယူ သင္ၾကားေနေသာသူမ်ားကေတာ့ က်ဴရွင္တြင္တြင္ ျပေနၾက၏။ မငိုသည့္ အျပင္ ျပံဳးျပံဳး,ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ျပဳန္းျပဳန္း,ျပဳန္းျပဳန္း (သို႕မဟုတ္) သုဥ္းသုဥ္း,သုဥ္းသုဥ္း ဟုလည္း ဆိုခ်င္ပါသည္။ စကားလံုး သတ္ပံုသံုးမ်ိဳးစလံုးမွာ ဤ၀ါက်တြင္ တစ္မ်ိဳးစီေကာင္းၾက၏။

ပါတိတ္အက်ီၤမ်ားႏွင့္လူမ်ားမွာ ေလေအးစက္တပ္ထားေသာ အခန္းထဲတြင္ မီးလံႈေနၾကသည္ဟု ဆိုလွ်င္ သင္အံ့ၾသမည္မထင္ပါ။ ေလာဘဆိုတာ တစ္ကယ္ေတာ့ မီးတစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား။ သူ တို႕ မီးလံႈျပီးလွ်င္ “ေရငုပ္၊တံုးခုန္၊ ဇယ္ခတ္” ေတာ့လုပ္ဖို႕ က်န္ပါေသးသည္။ ေဆာက္လုပ္ေရး ေအအီးျဖစ္ကာစ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ အလုပ္သမားမ်ားေရွ႕တြင္ “ဂ်ိန္း”ကနဲ ေဆာင့္ပိတ္ လိုက္ေသာ ကားတံခါးသံမွ ျပည့္တန္ဆာမိန္းကေလးတစ္ဦး၏ တည္းခိုခန္းတံခါး ေဆာင့္ပိတ္ လိုက္သံႏွင့္ “ဖရီကြင္စီ” ေခၚသည့္အရာ ကြာ,မကြာ ကို ေအာ္စီလိုတကုပ္ႏွင့္ မတိုင္းပါႏွင့္။ ႏွလံုး သားႏွင့္ တိုင္းခ်င္လွ်င္ေတာ့ ကန္႕ကြက္ရန္မရွိပါ။

၈) “ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ပထမအရြယ္သည္ ခန္းမေနာက္ခံျမက္ခင္းျပင္မွ ဖ်တ္ခနဲအလင္းတစ္ခ်က္ လက္ျခင္း၌နိဂံုးကမၸတ္ အဆံုးသတ္ၾကသည္ “ဆိုေသာ ၀ါက် (အခ်ိဳ႕က ၀တ္က်ာ့ဟု အသံထြက္ မွမွန္တယ္ဆိုလား)ကို ဘိုလိုျပန္ေရးခ်င္လွ်င္ ဦးထြန္းျငိမ္း အဘိဓာန္ လို,မလိုကို ဆရာျမသန္း တင့္က ရွင္းျပပါလိမ့္မည္။”စာဖတ္တယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕အသံုးခ်ဖို႕” ဟု ယံုၾကည္ထားသူမ်ား (ခံယူထားသူမ်ား) အတြက္ ဦးၾကီးပု၏ ဟင္းခ်က္နည္း (၅၀၀) စာအုပ္ တစ္အုပ္စီေပးလိုက္လွ်င္ အလြန္အသံုးတည့္ပါလိမ့္မည္။

ဂ်က္လန္ဒန္၊ မာယာေကာ့စကီးႏွင့္ ကမူးတို႕ မုတ္ဆိတ္ေမႊးမထားျခင္းမွာ လီယိုေတာ္စတိြဳင္း ႏွင့္  ဘားနပ္ေရွာကိုေတာ္လွန္လို၍ မဟုတ္ေၾကာင္း အားလံုးသိျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း စာေပေဟာ ေျပာပြဲ၊ စာၾကည့္တိုက္၊ သုေတသနလုပ္ငန္း မ်ားႏွင့္ စာနယ္ဇင္းတို႕၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အား လံုး နားလည္ဖို႕မလြယ္ပါ။ (တြင္းထဲက ဖားကေလးေတြအတြက္ပို၍မလြယ္ပါ) “ေပါင္မုန္႕ႏွင့္ ၀ိုင္”ကို တမ္းတခဲ့ေသာ အိုမာခရမ္ၾကီးသာေခတ္မီလာလွ်င္”စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္၀ိုင္”ကို တမ္းတပါလိမ့္မည္။ ေပါင္မုန္႕အစား ကိတ္မုန္႕စားပါလားဟု လာ၍ေခၽြးသိပ္ေနလွ်င္လည္း ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေမရီအင္တြိဳင္းနက္တို႕ အုပ္စုႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ေျပာလိုက္ၾကပါ။

၉) “ဗုဒၶဘာသာမ်ားသည္ အေနေႏာၱ-အနႏ ၱဂိုဏ္း၀င္ အာစရိယမ်ားအား ပူေဇာ္ျခင္းကို ႏွစ္ျခိဳက္ စြာ လက္ခံသည္” ဟူေသာ အဆိုကိုဖတ္ၾကည့္ျပီး ”အာစရိယမ်ားအား ပူေဇာ္ျခင္းကိုပိတ္ပင္ ကန္႕ ကြက္သူမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာမ်ား မဟုတ္ႏိုင္” ဟု ဒုတိယႏွစ္ ယုတၱိေဗဒ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးကဆိုပါသည္။ ထိုေကာက္ခ်က္မွား သည္ဆိုလွ်င္ ယုတိၱနည္းက်ေတြးပံုက မွားျခင္းမ ဟုတ္ပဲ ထိုေက်ာင္းသားကေလး၏ ပတ္၀န္းက်င္ေလ့လာမႈညံ့ဖ်င္းျခင္းသာ ျဖစ္ပါမည္။ “ေက်းဇူး တင္စကား” ေျပာခြင့္မရသည့္ “ေက်းဇူးပူေဇာ္ပြဲ”ဟု ဆိုလွ်င္ သင္တို႕က ဟိုတစ္ေခတ္တုန္းက တကၠသိုလ္ပံုျပင္မ်ားထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသူမ်ားပီပီ အဂါၤမစံုဟု ကဲ့ရဲ႕ၾကမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အားလံုးမွာ ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳးျဖင့္ဆင္ႏႊဲျပီးသြားပါျပီ။ ထိုကိစၥကိုနားမလည္၍ စာေရးဆရာၾကီးတစ္ဦး အား ေမးၾကည့္ရာ “အဂါၤမစံုတာေတြကိုၾကိဳက္တာ အခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ နိပါတ္ေတာ္ေတြထဲမွာကို အခိုင္အခန္႕ရွိတယ္။ မဟာပဒုမ ဇာတ္ေတာ္ထဲက ေပါင္တိုၾကီးေကာင္းစားတာ ၾကည့္ပါလား”ဟု ဆို၏။ ကန္႕လန္႕ျဖတ္မင္ေရာင္စံုမ်ား၏ အရွိန္မကုန္ေသးတာ ျဖစ္ပါသည္။

“တစ္ခ်ိဳ႕က ညံ့မွၾကိဳက္တယ္” ဆိုေသာစကားကို မည္သည့္ ေတြးေခၚပညာရွင္က စသံုးခဲ့မွန္း မ သိရတာ အလြန္နာပါသည္။ “ေက်းဇူးတင္စကား ေၾကာက္သူမ်ား” ကို ဗန္ဂိုးဆြဲတာလား၊ ေရနာ ဆြဲသလား၊ ရစ္(ခ်္)မြန္႕ ဆြဲသလား၊ ေအာင္စိုးဆြဲသလား သူမသိပါ။ ခပ္ညံ့ညံ့ ေကာ္မာရွယ္ သ မားေလးတစ္ဦးက လက္မေနႏိုင္၊ေျခမေနႏိုင္ျဖင့္ ဆြဲလိုက္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ ျဖစ္ ေခတ္ျပိဳင္ခံစားမႈေပးႏိုင္၍ ကမာၻေက်ာ္သြားႏိုင္ပါသည္။

၁၀) ရုပ္ရွင္-ရုပ္ရွင္ဟု ေအာ္ေနၾကေသာ ဒါရိုက္တာအမည္ခံ သူေဌးေပါက္စေလးမ်ား (နတ္ေရ ကန္ထဲက တက္လာေသာ သူေဌးေပါက္စေလးမ်ား) အေနျဖင့္ ပူေဒါ့(ရွ္)ကင္ႏွင့္ အိန္းစတိန္း တို႕ကိုမသိျခင္းသည္ သူတို႕ရိုက္ေသာ ခပ္ညံ့ညံ့ လူျပိန္းၾကိဳက္ ကားကေလးမ်ားမွ ရေသာ၀င္ ေငြကို ေန႕မအား၊ ညမအား ေရတြက္ေနရ၍ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ေဒါက္တာေနာ္ဗန္မက္သြန္း၊ ေဒါက္တာေခ်ေဂြဗားရားႏွင့္ ေဒါက္တာအဲလ္ဘတ္ရိြက္ဇာ တို႕ကို မသိေသာ ဂ်ီပီေအာင္ျမင္ေနသည့္ ဆရာ၀န္ေလးတစ္ဦးသည္ “ေဆးကုတဲ့ဆရာ၀န္ထက္ လူထု ကို အသိပညာေပးေသာဆရာ၀န္က ပိုေကာင္းတယ္၊ သုေတသနလုပ္တဲ့ ဆရာ၀န္ကေတာ့ အ ေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္”ဆိုေသာ အယူအဆကို ၾကားဖူးရန္ အလားအလာမရွိပါ။

အဂၤလိပ္စာေလ့လာေနတယ္ ဆိုသူကေလးမ်ားကတဲ့ေရာ၊ အမ်ားစုမွာ “ေဟာင္းဒူယူဒူး” က မတက္ပဲ တြင္းကေလးထဲမွာ ေနခဲ့ၾကတာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာေလာက္ပါျပီ။ ေပၚျပဴလာျဖစ္တိုင္း (အမ်ားစုလုပ္ၾကတာျမင္တိုင္း) လိုက္လုပ္၍မေကာင္းပါ။ ေလဆိပ္မွာ၊ ဘူတာရံုမွာ၊ တည္းခိုခန္း မွာ၊ေမြးေန႕ပါတီမွာ ေျပာေလ့ရွိေသာ စကားေလးဆယ္ခြန္း ေလာက္ကို အလြတ္က်က္ျပီး ေျပာ ေလ့ရွိသူမ်ားသည္ လူရာ၀င္ခ်င္ရွာလြန္းေသာ ခပ္ညံ့ညံ့မ်ားသာ ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ သင္ကန္႕ ကြက္ စရာရွိပါသလား။ အဂၤလိပ္မဂၢဇင္းေတြေတာင္ ဖတ္ႏိုင္ေနျပီဆိုေသာ သူတစ္ေယာက္က Gone With The Wind ႏွင့္ The Class ေလာက္ေတာင္ မၾကားဖူးျခင္းမွာ နားမပါ၍ေတာ့
မဟုတ္ပါ။ နားပိတ္ထားျခင္းသာ ဟုတ္တန္ပါသည္။

အရပ္ဘုရားပြဲ စတိတ္ရိႈးပြဲမ်ားတြင္ လူျပိန္းၾကိဳက္ သီခ်င္းေလးငါးဆယ္ပုဒ္ေလာက္ တက္တီး ႏိုင္ ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားျပီး ဂီတ-ဂီတ ဟုေအာ္ေနသူမ်ား၏ အသံႏွင့္ မိုးဦးက်ဖား လက္တက္ မ်ားေအာ္သံတို႕အနက္ မည္သည့္အသံက ပို၍ဒုကၡေပးေၾကာင္း သုေတသနမျပဳရေသးပါ။ မိုး ဇက္မသိ၊ ဘီသိုဗင္မသိ၊ ခ်ိဳင္ေကာ့စကီးမသိ၊ ဦးျပံဳးခ်ိဳမသိ၊ ျမိဳ႕မျငိမ္းမသိ၊ ေမာင္သစ္မင္းမသိ၊ ကိုေမာင္ေမာင္(အဥၹလီ) မသိ၊ ကိုေန၀င္းမသိ၊ သုခမိန္လိႈ္င္မသိ၊ ျမင့္မိုးေအာင္မသိ၊ ေကေအတီ မသိ၊ ဆင္ဖိုနီဆိုတာမသိ၊ ဆိုနာတာဆိုတာမသိ၊ ဘာဆိုဘာမွ် မသိသူမ်ားသည္ မသိေၾကာင္းကို ၀န္ခံလိုျခင္းမရွိ၍ ဘယ္ေတာ့မွ သိလာေတာ့မွာ မဟုတ္ပါ။ (ဤေနရာတြင္ ‘မသိ’ဆိုသည္မွာ ဖန္တီးသူတို႕၏ ဘ၀ျဖတ္သန္းမႈ၊ ေလ့လာခဲ့ရေသာ စာေပမ်ားႏွင့္ သမိုင္းမ်ား၊ ဂီတအေပၚ ထားေသာ သေဘာထား၊ အႏုပညာစံ အတိမ္အနက္၊ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ခဲ့ရမႈ၊ နာက်င္ခဲ့ရမႈ…. စ သည္တို႕ကို ဆိုလိုသည္။ နာမည္ေလာက္ေတာ့ အလြန္က်က္ထား၍ ေျပာႏိုင္ေလာက္၏ တစ္ခ်ိဳ႕ လည္း နာမည္ေလာက္ပင္ မသိပါ။ ထူးဆန္းလြန္း၍ ရံုသြင္းျပသင့္သည္။)

ဆိုင္းဘုတ္ကေလးမ်ိဳးစံုေရးျပီး သြားၾကားမွာအသားစညွပ္ေနေသာသူ တစ္ဦးသည္ “ဂ်က္ဆန္ ေပါ့ေလာ့က္၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ေမာင္ဒီ”လို ျဖစ္မလာျခင္းသည္ အႏုပညာပါရမီ မပါေသာ ေၾကာင့္” ဟု ၾကံဖန္ခြင့္လႊတ္လွ်င္ ရႏိုင္ေသာ္လည္း “ဂ်က္ဆန္ေပါ့ေလာ့က္၊ ခင္ေမာင္ရင္ႏွင့္ ေမာင္ဒီ” ဆိုသည့္ အမည္မ်ားကို ၾကားပင္မၾကားဖူးပါဟု ဆိုလာလွ်င္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစား စရာ ျဖစ္လာပါျပီ။

ဂီတျဖစ္ျဖစ္၊ ရုပ္ရွင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ပန္းခ်ီျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အႏုပညာပစၥည္းမဆို စာမဖတ္တဲ့သူေတြ ဖန္တီး ထားတဲ့အရာဆို လူျပိန္းၾကိဳက္ ခပ္ညံ့ညံ့ေတြပဲ ထြက္လာမွာပဲ ဆိုတာ ဘယ္သူေျပာသြား မွန္း စဥ္းစားမရေသးပါ။ “ပိတ္ထားေသာစိတ္”ဟု စာအုပ္တစ္အုပ္ ထုတ္လွ်င္ေတာ့ သူတို႕ကို ေရွ႕ဆံုးကေနရာေပးမွ ေတာ္ပါလိမ့္မည္။

၁၁) “ဘာသာေရးဖတ္တဲ့သူအခ်င္းခ်င္း ဆံုရင္ ဘာသာေရးအေၾကာင္း တေမ့တေမာ ေျပာၾက တယ္။ ဒႆန ဖတ္တဲ့သူခ်င္း၊ ရသစာေပဖတ္တဲ့သူခ်င္း၊ ကဗ်ာေတြကို ရင္ခုန္တဲ့သူအခ်င္းခ်င္း ဆံုၾက ေတြ႕ၾကရင္လည္း အဲဒီလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သိုင္းစာအုပ္ဖတ္တဲ့သူအခ်င္းခ်င္း ဆံုေတာ့ သိုင္းကြက္ေတြအေၾကာင္း ဘာလို႕မေျပာၾကတာလဲ”ဆိုေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးကေမးေတာ့ သူမေျဖႏိုင္ပါ။ သင္ေရာ ထိုေမးခြန္းကို ကိုယ့္ဘာသာေမးၾကည့္ရင္ ေျဖႏိုင္ ပါ့မလား။ အမ်ိဳးအစားနိမ့္တဲ့ ကြန္ျပဴတာထဲကို အဆင့္ျမင့္ေဆာ့(ဖ္)၀ဲေတြ ထည့္လို႕မရတာ သဘာ၀ပဲဟု ျပီးစလြယ္မေျပာပါႏွင့္။ ဗီဇညံ့ခဲ့ၾကတာလား။ ပတ္၀န္းက်င္ ညံ့ခဲ့ၾကတာလား။

ရုပ္ျပဖတ္သူမ်ားသည္ ဘယ္ေတာ့မွ ကာတြန္းမဖတ္ပါ။ ကာတြန္းသည္ အဆင့္ျမင့္ အႏုပညာ ပစၥည္းျဖစ္၏ ေတာ္ရံုပါရမီျဖင့္ ကာတြန္းတစ္ကြက္ကို သေဘာက် ႏွစ္ျခိုက္လို႕မရပါ။ သင္ မယံုလွ်င္ ထိုသူမ်ားကို ေအာ္ပီက်ယ္၏ ကာတြန္းစာအုပ္တစ္အုပ္ ေပးၾကည့္ပါလား။

၁၂) တြင္းထဲကဖားကေလးမ်ား တစ္ခါတေလ ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ထြက္လာေစရန္ မိုးက ေလး တစ္ျပိဳက္၊ ႏွစ္ျပိဳက္ကေတာ့ ရြာဖို႕လိုပါျပီ။

ရာသီဥတုေကာင္းလာလွ်င္ တြင္းကေလး၏ အျပင္ေလာကသို႕ ထြက္ျပီးေလ့လာဖို႕ ဖားကေလး ေတြကိုယ္တိုင္က “ဖြင့္ထားေသာစိတ္” ရွိေနဖို႕လိုေနေသးေၾကာင္းကိုလည္း သူအခုေတာ့ သ ေဘာေပါက္စျပဳလာျပီ ျဖစ္၏

မိမိေနထိုင္ေသာ တြင္း၀ကေလးကို မိုးေကာင္ကင္ဟု ထင္ေနျခင္းမွာရံဖန္ရံခါစိတ္သက္သာစရာ ျဖစ္ႏိုင္ ေသာ္လည္း အေျဖမဟုတ္ပါ။

ေလးညိဳ႕ရွင္