ဘုရားသခင္ေပးတဲ့ ၾကြက္တစ္ေကာင္
သူဟာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးျဖစ္တယ္။
စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကလဲြလို႔ သူ႔မွာ ဘာမွမရွိခဲ့ပါဘူး။
စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ဟိုးအေဝးက Kansasဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ကို
သူခရီးထြက္ခဲ့တယ္။
ၿမိဳ႕ေရာက္တာနဲ႔ သတင္းစာတိုက္တစ္တိုက္မွာ သူအလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
သတင္းစာအတြက္ လိုအပ္တဲ့သရုပ္ေဖာ္၊ ေဆာင္းပါးေတြကို
သူေရးႏိုင္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ခဲ့ေ
ဆန္းသစ္ဆဲြေဆာင္မႈ မရွိဘူးဆိုၿပီး ေခါင္းခါျငင္းဆန္ခဲ့ၾကတယ္။
အျငင္းဆန္ခံရတဲ့သူဟာ အျပင္ထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့
တစ္ျခားလူငယ္ေတြလို က်႐ႈံးျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ျခင္း၊
စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း စတဲ့အရသာကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ခံစားခဲ့ရတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ ဘုရားေက်ာင္းအတြက္ ပန္းခ်ီဆဲြေပးရတဲ့အလုပ္ကို သူရခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ ရတဲ့လုပ္အားခက နည္းလြန္းတာေၾကာင့္ အခန္းမငွားႏိုင္ခဲ့ရွာဘူး။
အဲဒီလိုနဲ႔ စြန္႔ပစ္ကားဂိုေဒါင္တစ္ခုကို အခမဲ့ငွားရမ္းၿပီး
သူ႔ရဲ႕ယာယီအလုပ္ခန္းေလး လုပ္ခဲ့တယ္။ ဓာတ္ဆီနံ႔၊ ဆီေခ်းနံ႔ေတြနံေစာ္ေနတဲ့
ဂိုေဒါင္ထဲမွာေနၿပီး ေန႔တိုင္း ညဥ့္နက္သည့္တိုင္ သူအလုပ္လုပ္ခဲ့တယ္။
အခန္းထဲမွာေနတဲ့ အေတာအတြင္း သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့အရာက
ၾကြက္ပဲျဖစ္တယ္။ သူအိပ္ခ်ိန္မီးပိတ္လိုက္တာနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
တက်ိက်ိေအာ္ျမည္ၿပီး ေျပးလႊားေနတဲ့ၾကြက္သံကို သူၾကားခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္
ေနာက္တစ္ရက္မွာ အင္အားအျပည့္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ဖို႔
အဲဒီအသံေတြကိုသည္းခံၿပီး သူအိပ္ခဲ့တယ္။ ပင္ပန္းတဲ့အတြက္ ေခါင္းခ်တာနဲ႔
သူအိပ္ေမာက်သြားတတ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကားဂိုေဒါင္ေဟာင္းေလးထဲမွာ ဆင္းရဲသား
ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးနဲ႔ ၾကြက္တစ္ေကာင္တို႔ဟာ အတူတကြ ေနထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
တစ္ညမွာ ေခါင္းငိုက္စိုက္အလုပ္လုပ္ေနရာက ေညာင္းညာတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ရုတ္တရက္
အေၾကာဆန္႔ဖို႔ သူေခါင္းေထာင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဝါက်င္က်င္မီးေရာင္ေအာက္က
လင္းလက္ေနတဲ့မ်က္လံုးတစ္စံုကို သြားေတြ႔မိတယ္။ ဒီလိုၾကြက္တစ္ေကာင္ကို
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာသာ သူေတြ႔မိခဲ့ရင္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးသံုးၿပီး
သတ္မိမွာအမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ သူ႔အတြက္ ၾကြက္ရွင္တစ္ေကာင္ဟာ
ၾကြက္ေသတစ္ေကာင္ထက္ ပိုစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းႏိုင္မယ္
အႏုပညာရွင္ႀကီးေတြမွာရွိသင့္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ဳိးနဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို
ခါးစည္းခံဖို႔ သူျပင္ဆင္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး သူ႔အတြက္တစ္ဦးတည္းေသာအေဖာ္
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ၾကြက္ကေလးကို သူၿပံဳးၿပီးၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္
ၾကြက္ကေလးက အရိပ္တစ္ခုလို လွစ္ခနဲသူေရွ႕က ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္က ေလတိုးသံကို နားစြင့္ေနရင္း သူ႔အနားမွာ
ၾကြက္ကေလးတစ္ေကာင္ ရွိေနခဲ့လို႔ သူဟာ အထီးက်န္သူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ေၾကာင္း
ခံစားမိလိုက္တယ္။ ၾကြက္ကေလးဟာ ရွက္ေသြးျဖာၿပီး ထြက္ေျပးသြားတဲ့
မိန္းမလွေလးလို သူ႔အနား ျပန္လာဦးမယ္ဆိုတာကို ယံုၾကည္ရင္း အလုပ္ေတြကို
သူဆက္လုပ္ေနခဲ့တယ္။
သူယံုၾကည္တဲ့အတိုင္း ၾကြက္ကေလးက တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္
သူ႔အနားေရာက္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ညအခ်ိန္သာမက ေန႔အခ်ိန္မွာလည္း ထြက္လာတတ္တဲ့
ၾကြက္ကေလးကို သူမေျခာက္လွန္႔ခဲ့မိသလို၊ ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္လည္း
မလုပ္ခဲ့မိဘူး။ ၾကမ္းျပင္ေပၚက ၾကြက္ကေလးဟာ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
သူ႔ကိုေျဖေဖ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ ပဲြၾကည့္သူပရိသတ္အျဖစ္နဲ႔ ၾကြက္ကေလးကို
ေပါင္မုန္႔အနားသားေတြ ဖဲ့ေျခြၿပီး သူဆုခ်ခဲ့တယ္။
တေျဖးေျဖး သူတို႔ၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္းယံုၾကည္မႈေတြရွိလာခဲ
မိတ္ေဆြဖဲြ႔လာႏိုင္ခဲ့တယ္။ စစခ်င္းမွာ ၾကြက္ကေလးဟာ
သူနဲ႔အတန္ငယ္ေဝးတဲ့ေနရာမွာပဲ ေနရဲခဲ့တယ္။ နာက်င္ထိခိုက္ေအာင္
သူမလုပ္မွန္းသိမွ တေျဖးေျဖး အနားကပ္လာရဲခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ၾကြက္ကေလးဟာ
သူပန္းခ်ီဆဲြေနတဲ့ ခံုေပၚအထိ ခုန္တက္ရဲခဲ့ၿပီး စတိုင္လ္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔
သူ႔ကိုေျဖေဖ်ာ္ေနခဲ့တယ္။ ၾကြက္ကေလးကို သူမေမာင္းထုတ္ရက္ခဲ့ဘူး။
ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနတဲ့ ၾကြက္ကိုပဲ တိတ္တဆိတ္
သူေငးၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။
အခ်င္းခ်င္းယံုၾကည္မႈက လွပတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ေတြကို ဖန္ဆင္းႏိုင္ပါတယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာ ပန္းခ်ီဆရာဟာ Kansasၿမိဳ႕ကိုစြန္႔ၿပီး ေဟာ္လီဝွဒ္မွာ
ကာတြန္းကားတစ္ကား ေရးဆဲြေပးဖို႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ သူ႔အတြက္
အလြယ္တကူမရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့အျပင္ သူ႔ရဲ႕ေတြးေတာမႈေတြကို
ဖြင့္လွစ္ေပးတဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္လည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းစြာနဲ႔
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ က်႐ႈံးျခင္းနဲ႔ သူထပ္မွန္ရင္ဆိုင္ခဲ့ရရံုမက ကုန္းေကာက္စရာ
ေငြေၾကးမရွိတဲ့အျပင္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
႐ံႈးနိမ့္တဲ့ဒဏ္၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေတြနဲ႔ ေမွာင္နက္မည္းမည္းအခန္းထဲမွာ
ညအေတာ္မ်ားမ်ားကို မအိပ္ဘဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး သူျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။
သူ႔အရည္အခ်င္းနဲ႔ သူ႔လုပ္ႏိုင္စြမ္းကို စၿပီး သူသံသယရွိလာခဲ့မိတယ္။
တကယ္ပဲ အသံုးမက်သူအျဖစ္ သူ႔ကိုယ္သူ ယံုမွားလာခဲ့မိတယ္။
ထြက္ေပါက္တစ္ခုအတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ ဆန္းစစ္ခဲ့မိတယ္။
ဒုကၡဆင္းရဲေတြနဲ႔ ဘဝယိမ္းယိုင္ေနခ်ိန္ တစ္ညမွာ Kansasၿမိဳ႕မွာဆံုခဲ့တဲ့
ၾကြက္ကေလးကို ရုတ္တရက္ သူသတိရလာခဲ့မိတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ
ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနတဲ့ ၾကြက္ကေလးကို ျမင္ေယာင္ရင္း လင္းလက္တဲ့အေတြးတစ္စ
သူေခါင္းထဲဝင္လာခဲ့တယ္ဆိုရင္ပဲ ေနရာကအျမန္ထၿပီး ၾကြက္ပံုတစ္ပံုကို
သူေရးဆဲြလိုက္မိတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူရဲ႕စုတ္တံေအာက္ကေန ေခတ္အဆက္ဆက္ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ Mickey
Mouseဆိုတဲ့ ၾကြက္တစ္ေကာင္ ေမြးဖြားလာခဲ့တယ္။
အဲဒီဆင္းရဲသားပန္းခ်ီဆရာက ေနာင္ေနာက္ခါ အေမရိကန္သမိုင္းမွာ Walt
Disneyဆိုၿပီး ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားသခင္က ဒစ္စနီကို ၾကြက္တစ္ေကာင္ပဲေပးခဲ့တယ္။ ဒါေတာင္
ဒစ္စနီကိုယ္တိုင္ စားစရာ ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ေတာင္ မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ
ေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ငတ္ေနခ်ိန္မွာ ေရာက္လာတဲ့ၾကြက္ကို ဒစ္စနီက
သတ္မစားခဲ့ပါဘူး! အဲဒီၾကြက္ကို အသံုးျပဳျပီး အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့
ကာတြန္းတိုင္းျပည္ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ
ႀကီးမားတဲ့အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈရဲ႕
ရလဒ္ျဖစ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လုပ္ယူလို႔မရပါဘူး။
ေအာင္ျမင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမႈေတြကို တေျဖးေျဖးစုပံုရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment