ဆင္းရဲမဲြေတတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြတစ္ဦးဆီမွာ ဝမ္းဝမယ့္ အလုပ္တစ္ခုကိုရဖို႔ ပဲရစ္ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။
ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကိုေတြ႔တာနဲ႔ "ကိန္းဂဏန္းသခ်ာၤနားလည္လား!" လို႔ေမးတယ္။ သူေခါင္းခါျပတယ္။ "သမိုင္း၊ ပထဝီဝင္နားလည္လား!" လို႔ေမးျပန္လည္း သူေခါင္းပဲခါခဲ့တယ္။ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြေမးသမွ်ကို သူစိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေခါင္းခါခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာအရည္အခ်င္း၊ ဘာအတတ္ပညာမွ သူကိုယ္တိုင္လည္း ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။
အဲဒီလိုနဲ႔ ဖခင္ရဲ႕မိတ္ေဆြက သူ႔ကို "လိပ္စာအရင္ေရးခဲ့ပါ"လို႔ ဆိုတယ္။ သူတည္းတဲ့ေနရပ္လိပ္စာကို ေရးၿပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ သူလွည့္အထြက္မွာ မိတ္ေဆြကသူ႔လက္ကို လွမ္းဆဲြၿပီး "သားရဲ႕လက္ေရးအရမ္းလွတာပဲ.. ဒါဟာ သားရဲ႕အရည္အခ်င္းေပါ့။ ဝမ္းဝတဲ့အလုပ္နဲ႔တင္ သားေက်နပ္မေနသင့္ဘူး" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ႏွစ္အတန္ၾကာၿပီးေနာက္ လူငယ္ဟာ ကမာၻ႔ေက်ာ္စာေပေတြကို ေရးသားႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလူငယ္က ၁၈ရာစုမွာ နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ Alexandre Dumas ပဲျဖစ္တယ္။
ေလာကမွာ သာမန္လြန္းတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြမွာေတာင္ အရည္အခ်င္း နည္းနည္းစီေတာ့ရွိၾကတယ္။ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြကို မ်ားေသာအားျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းလိုက္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းမွာ အဖိုးတန္တဲ့ အရည္အခ်င္း၊ ေကာင္းကြက္ေတြ ကိုယ္စီရွိၾကပါတယ္။ အဲဒါေတြကို တူးဆြလိုက္မွ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မယံုႏိုင္
ႏုိင္းႏုိင္း စေန ဘာသာျပန္ခ်က္မ်ားထဲ ့မွ ေကာက္ႏုတ္သည္။
No comments:
Post a Comment